Eerste Test Ducati Monster 796
Het Modern Art Museum Ca’La Ghironda in Bologna vormde het sfeervolle toneel voor de presentatie van Ducati’s nieuwste Monster-telg, de 796. Een magnifieke omgeving waar exclusief design de boventoon voert en waar het verfijnde gevoel voor stijl werkelijk vanaf druipt. Waarom hier? Omdat Ducati haar Monsters als eigentijdse kunst beschouwt. Niet geheel onterecht misschien, maar met een aantrekkelijk snuitje alleen ben je er nog niet.Dat laatste besefte ook Ducati zelf zich een jaar of drie vier geleden terdege. Ondanks dat er zich sinds de eerste Monster 600 in 1994 een trouwe schare Monsteristi had gevormd, was de algemene teneur dat het wel eens een keer tijd werd voor een flinke renovatie van de Monster-vleugel in het Ducati pand. Al veertien jaar lang zat hetzelfde behang op de muur en buiten een fris gewit plafond eens in de zoveel jaar, gebeurde er verder weinig. Van de ene kant best begrijpelijk, de Monster had in zijn relatieve kortstondige bestaan al een ware cultstatus verworven en dan kun je nu eenmaal niet ongegeneerd in de styling gaan snijden. Nu was het uiterlijk eigenlijk ook niet direct het probleem, echte kunst is tijdloos en deels gold dat ook voor de M, want ondanks zijn respectabele leeftijd was het gros van de motorrijder nog altijd gecharmeerd van de mooie, volle rondingen. Een moeilijk dilemma daarom voor het designteam, dat echter precies de juiste snaar wist te raken. Begin 2008 was daar de totaal vernieuwde M696. Op alle fronten, zowel technisch als wat design betreft, volledig geactualiseerd, zonder dat hij daarbij zijn afkomst verloochende: de Monster was onmiskenbaar Monster gebleven. Iets dat het motorpubliek wist te waarderen blijkbaar, want voor het eerst in de Monster geschiedenis gingen er in het debuutjaar na een modelupdate meer dan tienduizend over de toonbank, een dikke twaalfduizend zelfs. Missie geslaagd en dus onderging de rest van de Monster-lijn dezelfde behandeling, te beginnen met de Monster 1100 die eind 2008 het levenslicht zag en de beschikking kreeg over het luchtgekoelde blok van de Hypermotard. Toen diezelfde Hypermotard er afgelopen jaar een kleiner broertje bij kreeg in de vorm van de 796, leek het dan ook slechts een kwestie van tijd voor dit aggregaat ook zijn weg in een Monster zou vinden. En zo geschiede, de Monster 796 is gekomen en dicht het gat tussen 696 en 1100. Aan het uiterlijk hoeven we weinig woorden vuil te maken, de 696, 796 en 1100 zou zonder problemen voor een eeneiige drieling kunnen doorgaan. Kernwoorden: gedrongen postuur, kort kontje en stijlvolle ronde lijnen. Wel kreeg de 796 een subtiel gewijzigde buddy voor wat extra comfort, net als een 20 millimeter hoger stuur voor een meer vriendelijke ergonomie.Hetzelfde geldt ook voor het rijwielgedeelte, dat op kleine details na gelijk is aan dat van de beide broers. Zo vormt het prachtige Trellis frame, wat op zich al bijna als een kunstwerkje mag worden betiteld, de basis van het rijwielgedeelte. Wel kreeg de 796 een licht gewijzigd subframe dat standaard is voorbereid op de optionele duohandgrepen (standaard wordt de M796 geleverd met een duoseat cover). Achter prijkt de bekende enkelzijdige swingarm met een direct afgeveerde Sachs achterschokbreker waarvan de veervoorspanning en uitgaande demping instelbaar is. Dit in tegenstelling tot de Ø 43 millimeter Showa upside-down voorvork waarvan niets instelbaar is. Ook de remmenwinkel is bekend, voor twee 320 millimeter remschijven met radiale vierzuiger remklauwen, achter een 245 millimeter schijf met een tweezuiger remklauw. In Nederland desgewenst voorzien van ABS. Zijn schoenmaat deelt de 796 met z’n grote broer. De 696 heeft achter een 160/60 band liggen, terwijl beide broers op iets breder schoeisel van 180/55 (Pirelli Diablo Rosso) staan.Relatief kleine wijzigingen tot dusver, het verschil zit ‘m volgens Ducati met name in het karakter. Zoals zo vaak het geval in een modellijn van drie, moet de 796 ‘the best of both worlds’ in zich verenigen. Hetgeen in dit geval vertaald dient te worden met het wat meer alledaagse karakter van de 696 in combinatie met de sportieve inborst van de 1100.Die gulden middenweg uit zich onder andere in de zithoogte, die met 800 mm tussen die van de 696 (770 mm) en 1100 (810 mm) invalt, evenals het drooggewicht van 167 kilo (696 is 152 kg en 1100 is 169 kg). En uiteraard ook wat betreft de prestaties ligt de waarheid in het midden, met 87 pk heeft de 796 exact zeven paarden meer op stal dan de 696 en acht minder dan de 1100. De luchtgekoelde L-twin met exact 803cc cilinderinhoud is nagenoeg onveranderd vanuit de kleine Hypermotard in de Monster gelepeld, maar levert iets meer vermogen en ook het maximale koppel van 78,5 Newtonmeter koppel, dat al bij 6.250 toeren voorhanden is, ligt iets hoger dan bij de HM. De koppeling daarentegen is volledig gelijk en dus mogen Monsteristi zich verheugen op hydraulisch bediende natte koppeling met anti-hop functie.Daar waar een reguliere beeldend kunstwerk zijn dagen voornamelijk slijt als star adoratie object, moet de 796 ook daadwerkelijk aan de bak om zijn bestaansrecht te rechtvaardigen. Het prachtige heuvellandschap rondom zijn geboorteplaats Bologna lijkt daarvoor de aangewezen plaats. Niet alleen veel bochten, de kwaliteit van het asfalt is nogal eh, divers.Wat weifelend begint de startmotor te draaien, maar veel aansporing heeft de V-twin niet nodig om monter tot leven te komen. Een korte tik om de eerste versnelling in te schakelen en het selecte groepje van vijf man draait de parkeerplaats af. Met een knullig ogend voetje aan de grond, want ondanks dat de stuuruitslag ten opzichte van de oude Monster groter is geworden, valt deze nog altijd kleiner uit dan verwacht.De eerste paar kilometers voeren nog over rechte wegen en wat opvalt is dat ondanks de op het oog bescheiden proporties van de 796, de zit zelfs met een lengte van 1,90 meter behoorlijk comfortabel is. Breed stuur, aangename kniehoek en een lekker actieve houding zonder dat je polsen het volledige bovenlichaam hoeven te dragen. Volledig natuurlijk vormt je lichaam zich op dezelfde wijze als de Monster zelf, waarbij de buddy voelt als gegoten om het achterwerk. Prima, wel met als gevolg dat er voor rijders van een kleine 1,80 meter plus naar achteren toe geen ruimte meer is. Even wegduiken achter het bescheiden ruitje is er niet bij, maar daar is de noodzaak ook eigenlijk nooit toe. De spiegels lijken enkel een stilistisch doel te dienen, want hoe je ze ook afstelt, zonder diep te buigen zie je van alles, behalve wat er achter je gebeurt. En een ander puntje is de afleesbaarheid van het volledig digitale cockpitje, zeker wanneer de zon erop schijnt. De toerenteller zit prominent boven in beeld en laat zich prima aflezen, maar weergave van de snelheid, rechtsonder, is klein en heeft last van schitteringen wanneer de zon van achteren komt.Wanneer de eerste slingers van het Bolognese achterland zich aandienen laat de Monster direct merken in zijn favoriete domein te zijn aanbeland. Ten opzichte van de vorige generatie Monsters zit je veel dichter op het stuur, op de eerste rang om het bochtenwerk zonder genade te overmeesteren. Het gemak waarmee de 796 zich op één oor laat leggen is daarbij bijna verbluffend. Kijken is insturen. Zeker op strak asfalt behoudt hij zijn lijn daarbij voorbeeldig en heeft nauwelijks last van oprichten wanneer je onverhoopt wat moet bijremmen. Die strakke lijnvoering komt ook deels op het conto van het blok. De gasrespons is namelijk werkelijk voorbeeldig. Een peut gas bij het uitkomen van de bocht zorgt keer op keer voor een dikke grijns. Niet alleen door de fabelachtig mooie, rauwe sonate van de twin, maar vooral omdat het blok zo zijdezacht oppakt. De V-twin is echt een verademing, niet alleen de gasrespons, maar ook wat betreft de vermogensafgifte en draai-eigenschappen. Zijn maximale vermogen spreidt hij pas bij 8250 toeren over het asfalt, maar in de praktijk blijkt bij slingerwerk het gebied tussen de 6000 en 7500 tpm, daar waar je optimaal profiteert van het maximale koppel in combinatie met flink wat pk’s, niet alleen het meest effectief, maar ook het meest ontspannend.Ducati heeft daarbij een prima compromis gevonden in de veerkarakteristiek tussen comfortabel en sportief. Lange hobbels absorbeert de vering als de beste, alleen bij elkaar kort opvolgende oprispingen in het wegdek kan de voorvork het net niet helemaal bijbenen. In een bocht voelt de voorkant onder dergelijke omstandigheden daarom wat onrustig, maar echt storend is het niet. Dat komt ook omdat het Pirelli Diablo Rosso schoeisel een uitstekende grip biedt.Boenderen kun je met de 796 dus als de beste, ook door de trefzekere versnellingsbak met korte schakelwegen en de inmiddels wel bewezen rempartij, die zich ook hier weer presenteert als goed doseerbaar, daadkrachtig en toch fijngevoelig. En in dit geval voorzien van een ABS dat niet te vroeg en op een subtiele manier ingrijpt.In navolging van de Monster 696 en 1100 laat ook de jongste telg zien dat een aantrekkelijke verpakking prima samengaat met een beetje intelligente inhoud. En waar de prijs van een artistiek object doorgaans wordt bepaald aan de hand van ‘wat de gek ervoor geeft’, is het verhaal wat betreft de 796 een stuk helderder: € 9.790,- (België € 9.100,-) betaal je voor de in het zwart, wit en rood leverbare standaard versie. Met ABS komt de prijs op € 10.580,- (België € 9.790,-. En mocht blijken dat Ducati het bij het rechte eind heeft wat betreft de kunstzinnige achtergrond van de Monster, dan heb je dat zo terug verdiend.________________________________________[KASTEN TECHNISCHE DATEN]TECHNISCHE GEGEVENS DUCATI MONSTER 796MOTOR luchtgekoelde tweecilinder viertakt 90º V-motor, één bovenliggende tandriem aangedreven nokkenas en twee kleppen per cilinder, desmodromische klepbediening, wet-sump smering, benzine-injectie Ø 45 mm, geregelde katalysator, dynamo 480 Watt, accu 12V/10Ah, hydraulisch bediende natte meerplaatskoppeling (met anti-hop functie), zesversnellingsbak, O-ring ketting.Boring x slag 88,0 x 66,0 mmCilinderinhoud 803 ccCompressie 11,1 : 1Max. vermogen 64,0 Kw (87 pk) bij 8.250 tpmMax. koppel 78 Nm bij 6.250 tpmRIJWIELGEDEELTE stalen vakwerkframe, motorblok als dragend deel, Ø 43 mm upside-down voorvork, éénzijdige aluminium swingarm met direct afgeveerde monoschokbreker, veervoorspanning en uitgaande demping instelbaar, dubbele schijfrem voor Ø 320 mm, vierzuiger remklauwen, enkele schijfrem achter Ø 245 mm, tweezuiger remklauw, ABS optioneel.Alumunium gietwielen 3,50 x17; 5,50 x 17Bandenmaat 120/70ZR17; 180/55ZR17Banden in test Bridgestone Pirelli Diablo RossoMATEN EN GEWICHTEN wielbasis 1.450 mm, balhoofdhoek 66,0º graden, naloop 100 mm, veerweg v/a 120/148 mm, zithoogte 800 mm, drooggewicht 167 kg (ABS 169 kg), tankinhoud 15 liter (ABS versie 13,5 liter).Garantie twee jaarService-intervallen elke 12.000 kmKleuren wit, zwart en roodPrijs NL € 9.790,- / B € 9.100,-Prijs ABS NL € 10.580,- / B € 9.790,-INFO NEDERLAND EN BELGIЁ Ducati North Europe, tel. +31 (0)70-301 73 99, www.ducati.nl ________________________________________[KASTEN + UND -]+Remmen: goed doseerbaar en krachtigMotor: sterk met beschaafdStuureigenschappen: lichtvoetig en vertrouwdGasaanname: soepel-Stuuruitslag: beperktSpiegels: slecht zichtDashboard: bij zon deels slecht afleesbaar________________________________________[KASTEN MONSTER ART]MONSTER ARTÉÉN VOOR ELKE DAG VAN DE WEEKAfgelopen jaar presenteerde Ducati onder de noemer ‘Colour Therapy’ een tiental ombouwkits, waarmee een Monster in tien minuten van een ander jasje kon worden voorzien. De kleuren oranje, lila en geel blijven voor 2010 behouden, maar daarnaast zijn er zeven historisch ogende ontwerpen bijgekomen, allemaal geïnspireerd door legendarische Ducati-iconen uit het verleden. Rij je voor € ?? elke dag van de week op een nieuwe machine.[Bilder Monster Art]
