Dolf’s Domein MP 11-2012
Emile, een kennis van me, bracht me op het idee. Hij droomt al jarenlang over de motor van zijn dromen. Hij heeft een heel goede smaak, dus het ding is erg duur en hij wil zijn financieringsspieren er nu nog niet aan verstuiken. Voorlopig blijft hij dus nog wel even dromen. Als Emile echter een paar jaar verder is, dan duikt hij volop in een midlife crisis. Zo’n ding dat je doet beseffen dat je een heleboel leuke dingen tussen je twintigste en vijfenveertigste had willen doen. En dan zal zijn droommachine er ongetwijfeld wel komen! [AUT] | Tekst en foto’s Dolf Peeters | [FLIESSTEXT] Zelf heb ik mijn dromen over een Egli Vincent en een Bimota Tesi bijgesteld. Dat ga ik pas redden als Nederland en de Postcodeloterij opeens onder een heel nieuw management komen. Maar wat dan? Dan bedenk je dat waar upgraden de norm is, downgraden ook een goed alternatief kan zijn. Ik besloot mijn eigen droommotor te maken. Technisch gezien staat mijn garage ongeveer op het niveau van die van een professionele hobbyist van een jaar of vijftig geleden. Mensen met een minder goed ontwikkeld oog voor ontspannen anarchie omschrijven mijn werkplek vaak als ‘Srebenica, direct na de bombardementen’. Zelf een motor bouwen met beperkte middelen. Kan dat nog these days? Om even een oude strijdkreet uit de mottenballen te halen: “Yes, we can!”. Er rijden intussen al aardig wat voormalige Suzuki 600’s met GSX1100 blokken tussen de framebalken bijvoorbeeld. En heel veel componenten kunnen binnen de familie, of zelfs over de merken heen, best verkering met elkaar krijgen. Natuurlijk zitten de meeste eigen constructies in de meer klassieke hoek, want aan een stalen buizenframe kun je nu eenmaal meer doen dan aan een aluminium deltabox. Bovendien is de elektronica plus het programmeren van ECU’s voor de meesten van ons nogal hoog gegrepen. Wat kan je doen als je een hefbrug, een haakse slijper en een heel oud 220V lasapparaat hebt? Je kunt dan een Dnepr-ural-daf-vw-honda-suzuki bouwen. Dat duurt doorgaans een jaar of drie. Soms moet je namelijk een paar maanden wachten tot de Action weer de goede kleur spuitbussen heeft of wachten tot je iemand tegen het lijf loopt die vertelt dat hij nog een BMW voorkant heeft liggen. Natuurlijk loop je ook bij zo’n Kunduz crisisproject tegen je beperkingen op. Indertijd hebben ze er bij het ontwerp van de luchtgekoelde motorblokjes voor DAF’s fameuze truttenschudders met bretelaandrijving, er bijvoorbeeld niet over nagedacht dat in de toekomst een of andere duts zo’n boxerblokje wel eens aan een Russische versnellingsbak zou willen knopen. Maar na een weekje passen en meten heb je een kort glashelder verhaal waarmee je op zoek kan naar iemand met een stevige draaibank. Pas nadat je op marktplaats een dikke plak aluminium hebt gescoord waarvan de koppelschijf tussen bak en blok gemaakt kan worden. Zo iemand met een draaibank zit overal, dus ook bij jou in de buurt. De vakman draaier zal je mogelijk nog wat tips aan de man doen en dan is het even wachten. Een week, twee weken. Nooit meer dan drie. Omdat het veel bredere DAF-blok niet tussen de framebuizen past, moet de wieg verbreed worden. Twintig euro voldoet voor de aanschaf van een kaal Dneprframe, dat je vervolgens te lijf gaat met een duimstok en je haakse slijper. Om het originele frame knutsel je dan de wiegverbreding en die hecht je stevig vast, dan kan hij namelijk de eventuele framespanning van het Russische vernuft opvangen wanneer ‘alles wat je niet nodig hebt’ met de haakse slijper wordt geamputeerd. Let er hier even op waar de pauwenstaart van vonken naar toe gaat. Die brandblusser –GEEN POEDERBLUSSER! – die al bij het laswerk stond mag in de buurt blijven. Pas met haakse slijper ook verder wat op. De schijf zit zo een halve centimeter in je vlees voor je hem voelt. Vervelende, rafelige wonden zijn dat. Zo knutsel en rommel je gewoon drie jaar door. En dan staat er opeens een motor. Je eigen motor! Helemaal zelf bedacht en gemaakt. Met dank aan Jan Eggink voor het aflassen en het betere denkwerk. En wat zoiets gekost heeft aan materiaal? Honderden euro’s! Zeker wel! Wat bedragen: Russische onderdelen: “Neem maar mee. Ik krijg het niet verkocht.” Een DAF 44 blok: € 40, – De achterband: € 50,- op de sloop De tank: uit de oud ijzerbak van de sloop BMW-voorvork plus wiel: krijgertjes Twee carburateurs: € 30,- RVS pijp voor de bochten: € 40,- Achterwiel: Suzuki GSX € 40,- Uitbesteed werk aan lassen en draaien: vriendendiensten & wederdiensten
