Column Noortje MP 21-2011
Ik zie ons nog staan in de woonkamer, met de makelaar. Een enorme ruimte met hoge plafonds met een sfeer van nostalgie en geborgenheid. We moesten er natuurlijk wel even doorheen kijken, want waar we ook keken zagen we vochtige muren en afgebladerd stucwerk, gescheurde ramen, rotte kozijnen en klimoptakken die de muren ontwrichtten. En we hadden er zin in!Dit zou een prachtig paleisje worden in een mooi provinciestadje, met inpandig een enorme garage voor van alles en nog wat, maar vooral voor de motoren. Met name dat laatste deed het enthousiasme zo groeien dat de wereld roze kleurde en alle minpunten volledig overkomelijk leken.We startten met een goede voorbereiding, want er moest een klus geklaard worden, zover was duidelijk. Ik maakte een planning, toen dacht ik nog vrij ruim, en stelde vast dat we na vijf weken wel redelijk klaar zouden zijn. Vrolijk gingen we van start met handige familie en goed gereedschap. We sliepen in de woonkamer, zaten op omgekeerde kratjes bier en waren trots en blij, want onze motoren stonden warm en droog in die heerlijke schuur. Wat een luxe! Al gauw werd duidelijk dat mijn inschatting overdreven enthousiast was geweest. Na vijf weken was het ons gelukt om de bovenverdieping volledig te strippen en de gebreken wat beter in kaart te brengen. Zo troffen we rotte balken in het dak, buitengewoon creatief aangelegde elektrische bedrading en hadden we zelf de verkeerde buizen gebruikt voor de afwatering van de CV ketel, met water langs de muren tot gevolg.We zijn nu ruim drie jaar later en klussen nog steeds verder. Voor het gemak hebben we het klussen maar tot hobby verheven anders gaat het op een gegeven moment tegen staan. Op een vrij moment zijn wij beiden zo ingesteld dat we om ons heen kijken en denken: ‘Waar moet nog geverfd, gesloopt, geschuurd?’ En dat is eigenlijk het moment dat je op moet gaan passen, dat je merkt dat de spontaniteit om leuke dingen te doen of leuke mensen te ontmoeten langzaamaan naar de achtergrond verdwijnt. Klussen heeft bij ons prioriteit gekregen, want hoe fijn het ook om leuke dingen te doen, we zouden het zo heerlijk vinden als het nu eindelijk allemaal af is en we weer tijd hebben om leuke dingen te doen. Wat het verlangen naar klusvrij zijn heeft versterkt is dat na ander half jaar verbouwen het moment aanbrak dat we aan de slag gingen met de buitenkant van de woning: daken vervangen, isoleren, tuin aanleggen, riolering veranderen en kozijnen plaatsen. Dit zijn precies die klussen waar je perfect motorweer voor nodig hebt: niet te warm, niet te koud, klein windje maar niet te erg. En daar staan we dan op de ladder met roller en kwast terwijl de rest van de wereld zijn ijzeren ros bestijgt en vrolijk langs ons rijdt. Of we staan op de stoep met een betonmolen, krabben verf af van deuren en muren of sjouwen ons een ongeluk met materialen terwijl die motoren maar blijven komen en langs ons zoeven.Ons verlangen om weer bij die passerende motorrijders te behoren groeit met iedere klus. Bij iedere mooie dag hebben we hetzelfde moordende dilemma óf even doorpakken en die muur afverven, misschien is het wel de laatste mooie dag óf de boel de boel laten en net als de rest de wereld verkennen. We kiezen te vaak de eerste optie, want eerlijk is eerlijk, een klus die af is geeft rust. Aan de andere kant is het natuurlijk ironie ten top dat we zo’n mooie stalling voor de motoren hebben en ze daar vaker later staan dan ons lief is! Motoren heb je uiteindelijk niet om te stallen. In de tussentijd hebben we een leefbaar compromis bedacht om wat rust in het dilemma te krijgen. Het einde van onze verbouwing is in zicht: volgend voorjaar zou alles af moeten zijn (volgens de berekening van onze handige man). Dit jaar is omgedoopt tot het-jaar-van-de-laatste-klussen. Naast de klussen die we uitvoeren, zijn we ook druk met ons voorbereiden op onze vrije tijd in het leven na de verbouwing. Het voelt een beetje zoals pensioen moet voelen: opeens is daar een einddatum met daarachter een zee van tijd alleen voor jou. We bereiden ons langzaam, maar gedegen voor. Zo is dit jaar een Garmin aangeschaft met headsets, liggen bagagerollen klaar in de schuur en stippelen in de vrije avonduurtjes motortochten uit zodat als de tijd daar is, we ons kunnen verliezen in de mooiste landschappen. We weten wat we willen: een huis wat klaar is waarna we er lekker op uit trekken op ieder moment dat we maar willen. In de tussentijd buffelen we nog even door. Op dit moment zijn we veel aan de straatkant te vinden: betonverf afkrabben, kozijnen schuren en verven, de rotte voordeur vervangen. Mocht je vrolijk langs ons rijden en onze verlangende blikken zien, doe ons een plezier en zwaai even. Daar worden we heel gelukkig van!Noortje
