BAS Worldtour
Als je dit leest is in Zuid-Amerika de Dakar Rally 2019 in volle gang. In MotoPlus 2 komen we daar uiteraard op terug. Maar drie jaar geleden raakten een aantal Nederlanders tijdens de 2016-Dakar met elkaar aan de praat. Allemaal hebben ze dan al een paar Dakars gereden, of zijn ze mee geweest als monteur of begeleider. En hoe mooi die rally ook is: eigenlijk willen ze wel wat meer van de wereld zien. Dat gesprek resulteert in de BAS Worldtour: negen motorrijders en twee begeleiders in een servicetruck maken op offroad-motoren een soort wereldreis in etappes.
Grote animator van deze offroad-wereldreis in etappes in Cas van Heertum. In de 2016-Dakar, waar hij opnieuw met zijn BAS Dakar-team aanwezig was, liet hij zijn gedachten de vrije loop en vond in Marco van Geel, Gert-Jan Reijnders en Dakar-trucker Peter van den Bosch een gewillig oor. Een maand nadat het viertal terug was uit Zuid-Amerika gingen ze al bij elkaar zitten om te kijken of het idee uitgewerkt kon worden. Allemaal waren ze in het bezit van een Dakar-rallymotor, dus ontstond het plan om de motoren met een BAS Dakar-servicetruck naar de diverse werelddelen te verschepen, om daar dan onder begeleiding van een lokale gids of goede GPS-tracks drie weken motor te gaan rijden. In principe zou er zo twee keer per jaar een trip van drie weken gemaakt gaan worden.
Toen het basisidee gestalte kreeg, werd besloten de groep uit te breiden tot negen rijders, waarbij het natuurlijk belangrijk was om mensen binnen te halen ‘met dezelfde bloedgroep’. Die dus allemaal dit avontuur aandurven, goed motor kunnen rijden, de financiële middelen hebben èn elk jaar twee keer drie weken vrij kunnen maken voor dit unieke avontuur. Daarop werden Jan van Gerven, Sjors van Heertum (die dit jaar ook de Dakar weer meerijdt als kistrijder), Marcel Huijgevoort, Marco van Gestel en Jose Emilio Garcia, een Spaanse zakenrelatie van de Van Heertums, erbij betrokken, terwijl Will van Heertum en Ap Nijenhuis werden gevraagd om de servicetruck in de diverse continenten te bemannen.
Met al hun Dakar-ervaring was al heel snel duidelijk hoe één en ander ingericht ging worden: een Mercedes 6×6 servicetruck van het BAS Dakar Team werd helemaal selfsupporting gemaakt, zodat de vrachtwagen onderweg in de wildernis kon fungeren als basiskamp, er voldoende water en eten aan boord meekon, plus natuurlijk de nodige onderdelen en een reservemotor. Naast de machtige servicetruck werd er een extra container ingericht voor het vervoer van alle motorfietsen. Naast zeven Dakar-motoren gingen er namelijk ook negen gewone KTM EXC450’s mee op wereldreis, voor het geval de routes eens te zwaar zouden worden voor een Dakar-motor. En één van die EXC’s fungeert dus elke reis als reservemotor, want je wilt zo’n mega-trip natuurlijk niet door een klein mechanische obstakel om zeep laten helpen. Alle motoren zelf werden vooraf geprepareerd door Dakar-monteur Bart van der Velden, die ook de complete en zeer uitgebreide onderdelenvoorraad aanlegde in de servicetruck. Gert-Jan Reijnders: “Bart is natuurlijk nog steeds betrokken bij de Dakar-rally, in feite zet hij tegenwoordig het BAS Dakar-team voort in de Dakar. Maar daarnaast ondersteunt hij onze Worldtour technisch. Hij zorgt dat na elke trip alle verbruikte onderdelen weer aangevuld worden en is inmiddels ook al een keer naar Zuid-Afrika gevlogen met de nodige technische spullen in zijn bagage, om alle machines ter plekke te servicen, zodat wij ons de komende ritten geen enkele zorgen hoeven te maken over de techniek.”
Toen de truck, de container en de motoren in de loop van 2016 allemaal klaar waren, werd het tijd voor de eerste trip. Besloten werd om maar meteen zover mogelijk weg te gaan: naar Nieuw-Zeeland. In oktober 2016 werd alles verscheept, zodat er in januari 2017 drie weken op het Noordereiland en op het Zuidereiland gereden kon worden. Reijnders: “Voor de logistiek komt het heel goed van pas dat zowel BAS Trucks als ook Van den Bosch Transporten wereldwijd contacten hebben en ook de verschepingen hierdoor goed georganiseerd kan worden. Er komt namelijk heel veel papierwerk bij kijken. In Nieuw Zeeland moesten de truck en alle motoren bijvoorbeeld APK-gekeurd worden om toegelaten te worden op de openbare wegen. De truck en container zijn toen ondergebracht bij onze gids op het Noordereiland en Appie Nijenhuis is daar al twee weken voor onze aankomst bezig geweest om alles door de keuring te krijgen.”
Het transport is één, maar het vinden van mooie route’s is natuurlijk ook best een dingetje. Maar de meeste mannen zijn al jaren actief in de offroad, enduro- en rallywereld en hebben op die manier veel contacten opgedaan. En één van die contacten was de Nieuw-Zeelander Sean Clarke, een enduro- en zesdaagse-legende. Reijnders: “Tijdens het maken van de plannen waren we het er allemaal snel over eens dat we niet op de bonnefooi wilden gaan rijden. Je weet niet wat er kan en mag aan de andere kant van de wereld, en al helemaal niet waar de mooiste routes te vinden zijn. We gingen op pad om leuk motor te rijden, maar ook om wat van de wereld te zien. En daarvoor heb je eigenlijk goede lokale gidsen nodig, of goede tracks die wij in onze Garmin GPS konden laden. Mensen die niet alleen mooie routes weten, maar je ook bij problemen kunnen helpen en die weten waar je in de wildernis kunt overnachten en waar – ook heel belangrijk – je benzine voor de motoren en diesel voor de servicetruck kunt tanken! Vooral in Nieuw Zeeland blijkt het eigenlijk onmogelijk om zonder gids te rijden, omdat bijna alle grond privé-eigendom is en je dus aan de eigenaren toestemming moet vragen.”
Via gids Sean Clarke kwamen ze weer in contact met Scott Columb, een oud-GP-rijder, met zijn bedrijf Offroadadventures in Queenstown, die hen in het tweede deel van deze eerste trip over het Zuidereiland loodste. Het maakte deze eerste trip bijzonder geslaagd, waarbij er ook al vrij snel een soort vaste rij-volgorde in de groep ontstond. Iedereen rijdt op zichzelf met een GPS waar de route voor die dag instaat, zodat je niet in het stof van een ander rijdt. Maar de ongeschreven wet is wel dat je zowel je voor- als je achterrijder in de gaten houdt. Vooraan rijden de snellere mannen, terwijl Gert-Jan Reijnders doorgaans midden in de groep op pad is, met name vanwege zijn technische kennis en zijn heuptas vol gereedschap en spullen, altijd handig als er onderweg iets gerepareerd moet worden. Binnen de groep zijn er ook aan aantal satelliettelefoons, zodat er in geval van nood gecommuniceerd kan worden.
De servicetruck rijdt meestal een kortere, en indien mogelijk makkelijkere route. Soms wordt er overnacht in hotels of op campings (“Vaak is dat niet meer dan een golfplaten hutje met een benzinepomp op een kruising van paden in een immense lege vlakte; het dagmenu is daar ook steevast spaghetti…”), maar soms wordt een eigen kampement ingericht rond een kampvuur en bivakkeert de groep dus in de verlaten wildernis. Reijnders: “We zijn een hele mooie groep serieuze mannen bij elkaar en kunnen het prima met elkaar vinden. Al lopen we hier in Nederland echt niet wekelijks de deur bij elkaar plat. Maar in zo’n bivak kan iedereen lekker zijn eigen ding doen. Sommigen zitten met een biertje bij het kampvuur, anderen gaan vaak vroeg slapen of trekken zich rustig terug op zichzelf. Ook wat dat betreft was het die eerste trip even afwachten hoe de groep in elkaar zou passen, want je bent toch drie weken lang helemaal op elkaar aangewezen. Maar dat ging prima, we hebben gewoon een prachtige groep mensen bij elkaar, zodat die eerste reis meteen ongelooflijk mooi werd. Met als enige domper dat uitgerekend onze grote animator Cas deze eerste reis zijn pols brak. Gelukkig is dat tot dusver eigenlijk ook de enige blessure die één van ons opliep, terwijl we al negen weken serieus offroad hebben gereden.”
Na Nieuw-Zeeland volgde een drieweekse trip door Australië in september 2017. Alle spullen werden ingepakt en alles bleef zes maanden aan de andere kant van de wereld staan bij gids Sean Clarke op zijn terrein. Voor vertrek naar Australië is alles naar de haven van Auckland in Nieuw Zeeland gebracht, voor de overtocht naar Australië. Daar waren contacten gelegd met een Noor die al bijna zijn halve leven onderweg is in dit werelddeel, en de BAS Worldtour-groep voorzag van mooie GPS-tracks om in drie weken van het meest noordelijkste puntje van Australië naar Melbourne en Sydney in het zuiden te rijden. Vanwege de ruimte en de vrijheid in Australië bleek het hier niet nodig om met een gids te rijden, maar de groep was daardoor wel helemaal op zichzelf aangewezen.
Ook dit werd een prachtige trip door de ‘outback’, waar je dagenlang kunt rijden zonder ook maar iets of iemand te zien. Reijnders: “ Je rijdt daar over landerijen die soms groter zijn dan Nederland! En dan moet je echt toestemming hebben om daar overheen te rijden, je kunt niet zomaar in het wilde weg rondcrossen. Maar man wat hebben we daar mooi gereden; echt tien keer mooier dan de Dakar! Omdat we daar echt van A naar B reden, moesten we aan het eind van de dag regelmatig wachten op de servicetruck en dan lig je daar ergens op de afgesproken plek onder een boom, met gewoon helemaal niks. Geen mensen, geen geluid, niks. Onbeschrijfelijk mooi om dat zo mee te kunnen maken. Dat vergeet je je hele leven nooit meer!”
In de uitgestrekte Australische outback bij Alice Springs bleken trouwens zelfs de grote 33 liter-tanks van de KTM 450 Rally-machines te klein, want op één etappe kwam de complete groep zonder benzine te staan. Reijnders: “De dagafstanden zijn daar echt immens en het duurt soms wel 500 of 600 km voor je weer kunt tanken. De twee enduromotoren in onze groep moesten al een paar keer worden bijgevuld uit de zeven rallymachines, maar op een gegeven moment kregen we door dat onze servicetruck gestrand was met een lekke band. We besloten enkele uren terug te rijden, zodat we die avond niet te laat in ons geplande bivak zouden zijn. Met als gevolg dat wij door dat terugrijden dus de volgende dag allemaal zonder benzine kwamen te staan. Er zat dus niets anders op dan te wachten op de servicetruck, ook al had die de vorige avond al zijn benzine al in onze tanks gedaan. Met de laatste liters benzine uit het aggregaat wisten we uiteindelijk – in de stromende regen en de kleimodder, het regende er voor het eerst in negen maanden! – zo’n typisch Australische benzinepomp te bereiken. Het regende, maar ze hadden geen slaapplaatsen, dus hebben we die nacht op onze matrasjes in de garage tussen de afgedankte banden en olievaten gelegen! Op zo’n moment zelf baal je wel even, maar achteraf zijn dat wel de speciale dingen waar je later lachend op terug kijkt.”
Na Australië werden alle spullen verscheept naar Zuid-Afrika, waar Bart van der Velden dus een keertje werd ingevlogen voor service aan de motoren en voor het inventariseren van de onderdelenvoorraad. De container en de truck stonden opgeslagen bij een klant van Van den Bosch Transporten. Technisch gezien verliep de tour tot dusver ongekend goed; de uitgerijpte KTM rallymotoren bewijzen hun dienst. Reijnders: “Geloof het of niet, maar met mijn motor heeft Hans Vogels dus in 2016 de Dakar gereden. De koppelingsplaten hebben we toen preventief op de rustdag gewisseld, en die zitten er nu nog in, want de motor is toen zo uit de Dakar in oktober 2016 ingeladen in de container. Het motorblok heeft nu 300 uur gelopen en is nog nooit open geweest. Maar hij draait nog steeds super, die dingen zijn echt keigoed!
Eigenlijk hebben we maar één keer echt technische problemen gehad. In Australië pakten twee rallymotoren water bij een rivieroversteek. Als je te rustig rijdt in diep water, blijken die rallymotoren via de carterontluchting namelijk water in het blok te zuigen. Nu weten we dat, toen moesten we flink sleutelen om alles weer droog te maken en alle olie en filters te wisselen. Verder doen we tijdens de tour alleen het normale onderhoud en hebben we er eigenlijk geen omkijken naar.”
Begin 2018 ging de Worldtour dus verder vanuit Kaapstad, waarbij Dakar-rijder Kobus Potgieter, die ooit in het BAS Dakar-team meereed, zorgde voor mooie tracks naar het noorden. Voor het tweede deel van die Afrikaanse trip kwamen de Nederlanders in contact met Hardy de Kock van Specialised Adventures. Hardy is een oud-marinier die nu trektochten met motoren en jeeps door Namibië organiseert en de Worldtour daar begeleidde. Reijnders: “En Namibië was zo geweldig mooi, echt ongelooflijk. We hebben er zes dagen gereden en we waren allemaal zwaar onder de indruk. Zo mooi en zo verlaten. Er is gewoon niets daar; in die zes dagen hebben we drie jeeps gezien, verder niets. Alle benzine en eten en drinken voor zes dagen moest dus mee in de truck, we waren al die dagen helemaal op onszelf aangewezen. Wij reden ongeveer 450 km per dag en de truck stak dan iets af en hoefde maar 180 kilometer, maar daarvoor waren die mannen wel een uurtje of tien onderweg! Maar Namibië is het mooiste wat we tot nog toe gereden hebben. Prachtige en zeer diverse landschappen, duinen zo hoog als bergen, veel wild; echt het maximale wat je maar wilt meemaken. Geloof mij: in Namibië kunnen ze wel drie weken lang een rally organiseren; qua rijden was dit in alle opzichten Dakar-waardig!”
Om de drie weken in Zuid-Afrika zo goed mogelijk te besteden, en omdat Namibië en de routes van Hardy de Kock zo fantastisch mooi waren, werd gedurende deze trip besloten het schema van de Worldtour aan te passen. In plaats van door naar Zuid-Amerika (waar in 2019 aanvankelijk Brazilië en Columbia op de planning stonden) bleven alle spullen achter in Afrika voor een tweede reis op dat continent! En in plaats van komend najaar drie weken gaan ze begin 2019 voor een iets langere tijd zodat ze via Kenia, Tanzania, Malawi, Zambia, Botswana en Namibië terugrijden naar Kaapstad in Zuid-Afrika.
Reijnders: “Daar kijken we nu allemaal al naar uit, want Afrika heeft ons enorm verrast, in alles. We rijden trouwens geen watjes-ritjes, we moeten elke dag opnieuw serieus aan de bak. We zitten echt de hele dag op de motor met rijdagen van 8 à 10 uur, en we moeten ook gewoon verder. Het is geen vakantietripje waar je af en toe een dagje kunt overslaan. We hebben echt het rallygevoel, maar vergeleken met de Dakar hebben we niet de stress en al het gedoe, maar wel de routes en het genieten. Vrijwel iedereen van onze groep heeft Dakar-ervaring. Als ik voor mezelf spreek: Ik heb met heel erg veel plezier het Dakar-avontuur van Hans Vogels financieel en materieel ondersteund. Dat was prachtig! Maar nu is het tijd voor mezelf. Natuurlijk kost deze Worldtour veel geld, maar de belevenis is veel mooier, echt geweldig. We hebben zulke fantastisch mooie dingen gezien en meegemaakt, dat is onbeschrijfelijk. Ik hoop ook dat we met onze fijne groep de komende jaren nog mooie reizen gaan maken. Zuid-Amerika staat in de planning, en daarna Midden-Amerika en Noord-Amerika. En dan komt het als alles goed is al ons materiaal via de oostkust van Amerika terug naar Europa. Dan kunnen we hier alles weer helemaal op punt zetten en gaan we vanuit Nederland over land verder door Rusland, richting China. Je hoort het, we kunnen nog even vooruit met onze Worldtour!”
