MotoPlus 20 - 2024

VILDMARKSVÄGEN, ZWEDEN REIZEN REIZEN MOTOPLUS 53  De hoop om eens een keer een eland in het echt te spotten bleek helaas ijdel. Gelukkig lieten de rendieren zich wel zien. Aan meren, rivieren en andere watergangen geen gebrek in het heerlijk groene Zweden. verkeer dat ons gisteren zo op de zenuwen werkte. De dag begint nog goed, maar het mooie weer houdt helaas niet aan. Aan het begin van de middag begint de hemel zich al licht te roeren en kort achter Mora komt het met bakken uit de hemel. Niet echt ideale omstandigheden voor nog een nacht in een tent, maar gelukkig staat een bezoek aan vrienden op de planning. Het is niet ver naar Rosentorp en een verblijf bij Karin en Uwe is altijd de moeite waard, vooral als het ‘bakdag’ is en er vers brood en gebak wor- den geserveerd. In Rosentorp ben je nog echt in the middle of nowhere. Het gehucht telt slechts zes inwoners en is nog maar net in het internettijdperk aanbeland. Soort van dan. Karin en Uwe heb- ben internet, althans ze hebben een e-mailadres, maar de verbin- ding met de digitale wereld is zo traag dat communicatie per post waarschijnlijk sneller is. We krijgen de beschikking over een eigen hut, binnen is het knus en warm, buiten nat en koud. We pakken even een moment om de kaart te bestuderen. Op de ouderwetse manier dus, deze analoge bewegwijzering geeft namelijk een breder beeld van de beschikbare opties. Het bovenste deel van de kaart reikt nog net tot de poolcirkel. Een lijn die ons alle- bei fascineert. Vooral Tom, die dit punt dolgraag eens zou passeren, zeker nu we toch zo ver noorde- lijk zijn. Door erheen te gaan zou- den we echter wel onze eigenlijke bestemming, de Vildmarksvägen, uit het oog verliezen. En dat wil- len we natuurlijk niet… De volgende ochtend zweeft het idee van de poolcirkel nog even boven ons hoofd. De kaart wordt opnieuw tevoorschijn geto- verd. “Als we er echt heen willen, dan moet dat via de hoofdwegen, over de kleine wegen door de bossen duurt het te lang”, laat ik Tom zien. En dat in de weten- schap dat hij, en ikzelf ook trou- wens, een broertje dood heeft aan grote wegen en asfalt. De poolcirkel schuiven we daarom terzijde, definitief ditmaal. Deze teleurstelling wil Tom com- penseren door een eland te zien, die talrijk aanwezig schijnen te zijn in de Zweedse bossen. Dat schijnt althans de algemene indruk te zijn. Ik temper zijn verwachtingen, want het aantal dieren dat ik tijdens al mijn reizen door Zweden heb gezien, is op de vingers van één hand te tellen. Het zijn schuwe dieren, en niet »