MotoPlus 20 - 2024

TEST BMW M1000XR 40 MOTOPLUS TEST misschien in combinatie met een compacte roltas op het bagagerek? Een meerijdende S1000XR op de gesmede aluminium wielen én met eveneens een tasje op het bagagerek had er in ieder geval geen last van. Laat je de snel- heid weer een stuk vieren, dan verdwijnt het langzaam maar zeker weer. Met een kruissnelheid van zo’n 140 km/uur is het dan goed toeven op de Duitse snelweg. Wel begint m’n achterste na een paar honderd kilometer te protesteren. Het zadel van de M1000XR is ruim en breed genoeg, daar ligt het niet aan, maar het is wel aan de zachte kant waardoor je al snel het gevoel krijgt door te zit- ten. Dat kennen we ook van de S1000XR. De eerste cijfers zijn inmiddels voorbij gekomen en daar kunnen we nog aan toe­ voegen dat de M1000XR in 7,4 seconden van 0 naar 200 km/uur spurt en 3,2 seconden nodig heeft om in de zesde versnelling een tussen- sprintje te trekken van 140 naar 180 km/uur. Dat moet aardig het gevoel benaderen dat baron Von Münchhausen ervoer op zijn kanons­ kogel. Op een snelweg met vrij baan voor je is dat allemaal nog wel af te knipogen, maar op een bochtige secundaire bergweg komt de volgende bocht dan wel heel hard op je af gevlogen. Veel uitmaken doet het niet, want in het hoge zadel van de BMW heb je altijd en overal het gevoel de volledige controle te heb- ben. Ook al omdat alles op deze ‘M’ zo enorm licht en haast als vanzelf gaat. Doorgewinterde circuitrijders herkennen dat misschien: van een afstandje bekeken raast er een droommachine met een minimalistisch frontje in een fractie van een seconde van bocht naar bocht. Maar in je hoofd gaat de tijd gevoelsmatig langzamer, waardoor het gevoel van totale controle de overhand heeft. Een linker hoek, gevolgd door een rechter hoek en aansluitend het volgende rechte stuk; hier is de M1000XR de baas. In uitdagend bochtenwerk is de ‘M’ helemaal in zijn element. Denk in de trant van ‘mountain­ bike ontmoet superbike’. Het hoge en brede stuur fungeert daarbij echt als een hevel, terwijl de geringe gyroscopische werking van de vederlichte carbon wielen maakt dat er ver­ bazingwekkend weinig kracht nodig is om de BMW van het ene op het andere oor te leggen. Alsof de M1000XR in een staat van gewichtloos- heid verkeert, bizar! Zaak dus om de handen losjes en ontspannen aan het aluminium stuur te houden en de motor niet te abrupt om te gooien om de snel sturende en op stuurvlak erg fijngevoelige BMW al te enthousiast een bocht in te laten vallen. De M1000XR reageert extreem lichtvoetig op nagenoeg iedere stuur­ impuls. Eenmaal gewend aan het stuurgedrag zijn snel opeenvolgende bochtencombinaties echt kinderspel met deze BMW. En dan is de wetenschap dat je een stel extreem potente stoppers aan boord hebt een heel prettige. Dit ding remt niet, maar ankert! Met slechts één vinger als het moet en twee voor een optimaal resultaat. Drie vingers is gevoels­ matig al één te veel. De uit één stuk aluminium gefreesde en radiaal gemonteerde Nissin-rem­ klauwen, dezelfde als ook de M1000R heeft, bijten hapgraag in de beide 5 millimeter dikke en 320 millimeter grote schijven, maar laten zich tegelijkertijd heel goed doseren en geven een aangenaam transparant remgevoel. Top spul! Dat geldt ook voor de semi-actieve Marzocchi-­ veerelementen. Ze strijken hobbelig asfalt als een strijkbout glad en communiceren haarfijn over de staat van het wegdek via zadel en stuur. Klasse! Het verstellen van de veervoor- spanning is nog ouderwets handwerk, achter dan wel met een handige draaiknop. Gezien de verwachte lage temperaturen en de snel- wegkilometers die voor ons lagen, waren we vooraf een tikje sceptisch over de gemonteerde Bridgestone RS11’s, wel héél sportief rubber voor ‘gewoon’ straatgebruik, maar dat bleek al snel ongegrond. De Bridgestones hebben even tijd nodig om lekker op temperatuur te komen, maar dan leveren ze ook uitstekend grip. Het eerste stuk dan maar even in de Road-modus, Kijken is sturen, de M1000XR stuurt extreem direct en lichtvoetig. »