MotoPlus 24 - 2022

84 MOTOPLUS REPORTAGE REPORTAGE 25 JAAR DUCATI ST2 Wie zich voor de gelegenheid in een acht­ tienjarige verplaatst, kan zomaar denken dat Ducati een motorfietsfabrikant is van allroad-­ modellen (Multistrada), cruisers (Diavel), retro’s (Scrambler), zandhazen (DesertX), nakeds (Monster) en zelfs elektrische fietsen. Hoe anders was dat vroeger. Toen draaide het bij Ducati vooral om gekuipte, rode racemonsters die onverslaanbaar waren in het WSBK. De Monsters deden weliswaar wonderen voor de omzet, maar het onbetwiste visitekaartje bleef de superbike. Toch waren ze bij Ducati ook niet op hun achterhoofd gevallen en anders waren de dalende verkoopcijfers van sportieve motoren wel een geheugensteuntje. Ducati had al eerder Houdini-achtige ontsnappingsacts laten zien en vlak voor de millenniumwissel was het tijd voor een volgende act. De ST2 was geboren. Ducati bouwt de ST-serie uiteindelijk tien jaar lang, al houdt de ST2 het slechts zes jaar vol. Tussen 1997 en 2007 ziet niet alleen de ST2 het licht, maar ook vier dikkere varianten: ST3(S) (2006) en ST4(S) (1999). De verschillen tussen ST2, ST3 en ST4 zitten vooral onderhuids, want Ducati’s sporttoerders delen rijwielgedeelte en polyesterwerk. In 2004 verschijnt de tweede – 11 kilo lichtere – generatie ST met onder meer een andere neus, dashboard en zadel. De cijfers in de modelnaam ST staan overigens niet voor de generatie, maar voor het aantal klep- pen per cilinder. Vandaag gaan we op pad met de oudste en daardoor meest verrassende ST, de tweeklepper. Bij zijn introductie vervangt de ST die andere onbegrepen en minder sportieve Ducati: de Paso. Het tweecilinderblok is afgeleid van de V-twin op de Paso 907 en de latere 900 SS. Een zwaarder vliegwiel geeft hem iets betere toereigenschappen. Het stalen vakwerkframe is dan weer afgeleid van de 916. De wielbasis is 20 mm langer en de naloop groter, maar de bal- hoofdhoek is gelijk aan die van de superbike. Als Henk Nebbeling van HN Motoren (zie kader) de ST2 start, kan dat niemand in de – wijde – omgeving zijn ontgaan. Deze motorfiets komt duidelijk nog uit een tijdperk waarin belangen­ organisaties iets anders aan hun hoofd hadden dan een campagne ‘Te luid is uit’. Doof door zijn eigen gebrul gaat dat 2022-credo volledig aan de ST2 voorbij. Het zijn niet alleen de twee uitlaatdempers die zich manifesteren als luid- ruchtige types, de droge koppeling kan er ook wat van. Meer dan het kristalheldere gerinkel dat zo vertrouwd klinkt in het parc fermé, komen de decibellen voort uit een samenspel van kop- pelingsplaten en -huis. Het blok klinkt bovenal mechanisch en ruw. Als Ducati al de strijd wilde aangaan in 1997 met de Honda VFR – de maat der dingen in sporttoerland –, stond het qua verfijning in de geluidssferen al met 1–0 achter. Een grappig en typisch Ducati-detail is dat de uit- laatdempers omhoog kunnen scharnieren als je zonder zijkoffers rijdt. Het levert wat extra grond­ speling op voor het betere bochtenwerk. Een kwart eeuw geleden lanceert Ducati vanuit het niets sport­ toermachine ST2. In een tijd waarin er vooral SS-modellen uit Bologna komen en Carl Fogarty op een 916 tweede wordt in het WSBK, is de ST een vreemde eend in de bijt. Hoe tijdloos is deze machine? | Tekst: Ad van de Wiel; Foto’s: Andrew Walkinshaw | SPORTTOURISMO 100% uit Italië en dat merk je. »