MotoPlus 24 - 2022

ROADTRIP MOTOPLUS 33  Eric Bulsink Leeftijd: 61 jaar Functie: directeur/hoofdredacteur Noppennieuws Mooiste motorervaring: teveel om op te noemen; ik heb al meer dan een miljoen kilometers over de hele wereld gereden, maar geniet nog steeds van elk ritje Had het inderdaad te maken met mijn zijspan-skills, of was het toch karma? Ik vroeg het me af toen ik bij MotoMondo mijn been over de Mash Black Side sloeg. Oké, met het bijna vertederende jaren zestig-uiterlijk was weinig mis, en op de snelweg bleek het zijspan een nekkendraaier van de eerste orde. Binnen tien kilometer had ik al minstens zo veel opgestoken duimpjes gescoord. Doorgaans wel van auto’s die me inhaalden, want met zijn 440cc ééncilinder die 21 kW (28,5 pk) levert en het drooggewicht van 317 kilo is de Black Side allesbehalve een kilo­ metervreter waarmee je moeite­ loos in één dagje naar Zuid-Europa knalt. Sterker nog: de acceleratie- tijden kunnen met een eierwekker gemeten worden en met alleen een bestuurder erop is de 110 km/ uur nog nét haalbaar (op de lange duur), maar zodra er ook nog iemand in het bakje plaatsneemt is 100 al een heuse uitdaging. Daarmee is deze Mash Black Side dus in zijn hele doen en laten mijn figuurlijke tegenpool. Vandaar ook die karma-gedachte: wat had ik misdaan dat ik zo gestraft moest worden…Toen ik begin dit jaar besloot een stapje terug te doen als MotoPlus-hoofdredacteur, wilde ik mijn handen wat meer vrij hebben voor nóg leukere dingen dan elke twee weken een motorblad maken en een voorwoord produceren. Na in totaal 37 jaar begon de veer- tiendaagse deadline steeds meer aan te voelen als een verstikkende wurggreep; ik wilde graag iets meer in de luwte mijn eigen ding kunnen doen. En in die herwonnen vrijheid heb ik al ongelooflijk veel mooie dingen gedaan. Zo was ik al drie weken in Argentinië, reed ik de Alpenmasterstest met de Motor- rad-collega’s, was ik volgrijder van enduro-kampioen Mike Bokslag in de Franse ISDE enduro-zesdaagse en ging ik als monteur mee naar de Africa Race, de oude Dakar Rally van Frankrijk naar Senegal. Oh ja, tussendoor reed ik ook de Dutch 1000 in 15 uur (inclusief zes keer tien minuten pauze), kocht ik via veilingsite Catawiki in Toscane een zeldzame BMW enduro die ik zelf ophaalde met m’n busje, en trapte ik ook nog een weekje door de Italiaanse bergen op m’n elektri- sche mountainbike. Om een lang verhaal niet nog langer te maken: als 61-plusser leef ik volgas én in de zesde versnelling. En op zo’n moment word je dus op een sloom klassiek zijspan geplant om onze motorrijbewijsloze vormgever Michael Gehrke te vervoeren. Omdat prestaties en wegligging echt haaks op mijn motorgevoel staan, wist ik zeker dat we geen vrienden gingen worden… Maar is de ultieme kerstgedachte niet: accepteer tekortkomingen van een ander en geef elkaar wat ruimte. Dat deed ik en toen konden we opeens letterlijk en figuurlijk best goed met elkaar door de bocht. Sterker nog: ik kreeg er zowaar lol in! Op secun- daire wegen konden we de andere redactieleden prima bijbenen en alles uit de kast rijdend gaf deze Mash zelfs een nieuwe dimensie aan het begrip motorlol. Ook mijn ‘bakkenist’Michael zat de hele tijd met een grijns in z’n helm. Dikke fun, mits we de snelweg maar meden. Drie dagen en bijna 700 kilometer later stapte ik bij importeur MotoMondo in IJsselstein weer af. Heel even mij- merde ik weg en zag ik mezelf over een jaar of wat zomaar als echte pensionado op deze Mash Black Side door Nederland tuffen. En dan natuurlijk met mijn dit najaar geboren kleinzoon Benja naast me in het bakje. Mooier gaat het vast niet worden, ik kijk er nu al naar uit! Geen kroamschudd’n in Maria­ parochie, maar wel een korte stop omwat op temperatuur te komen. Cris Leuvelink Leeftijd: 19 jaar Functie: parttime redacteur Mooiste motorervaring: deze kersttoer Deze kersttoer is niet alleen mijn mooiste motorervaring omdat het mijn eerste echte langere motortour is. Het is uit- eindelijk de combinatie van het gezelschap, de route en de motor die eraan bijdragen. Voor mij was namelijk de Yamaha YZF-R125 gestrikt, een soort weerspiegeling van mezelf: jong en sportief. In het zadel van de Yamaha voelde ik me dan ook helemaal de man, tot een blik op de andere motoren me weer met beide benen op de grond zette. Vooraf vroeg ik mezelf hardop af of ik de rest wel bij kon houden, maar dat bleek in de praktijk best mee te vallen. Het tempo lag natuurlijk niet erg hoog en terwijl de ‘grote’motoren rustig in de tweede versnelling reden moest ik alle zeilen bijzetten, maar uiteindelijk lukte het prima. En om eerlijk te zijn vond ik het constant schakelen en volgas rijden zo erg nog niet. De kramp in mijn linkerkuit als gevolg ervan was iets minder grappig, maar dat had ik er dubbel en dwars voor over!