MotoPlus 19 - 2022
NOORDRIJN-WESTFALEN, DUITSLAND REIZEN REIZEN MOTOPLUS 55 zongedroogde tomaten. Opeens verandert het gevoel van op reis gaan in dat van op reis zijn. Meer onafhankelijk. Niet per se moeten stoppen bij een restaurant omdat de honger knaagt, maar daar pau zeren waar het de moeite waard is. En dat kan enkel wanneer je zoals Diana, in tegenstelling tot mij, vooraf iets plant en wat te peuzelen en drinken inslaat. Met de suiker- en cafeïnespiegel weer prima op peil vervolgen we onze weg door Noordrijn-West falen. De deelstaat presenteert zich als een treffende mix van zijn beide namen. Een verstands huwelijk dat noodgedwongen na de TweedeWereldoorlog werd gesloten, maar eigenlijk verba zingwekkend goed werkt. En dat terwijl de paardenliefhebbers uit het Münsterland met lede ogen moesten toezien hoe de Rijnlan ders hun lievelingsdier tot ‘sauer braten’ transformeerden. Het is gelukkig allemaal goed gekomen en dus laat ik de koppeling maar weer eens opkomen. Erndte brück, Bad Berleburg, Medebach, kastelen en vakwerkhuizen. Zeker voor een stedeling als ik, is het hier extreem rustig. Het leven is meer ontspannen. We schakelen daarom een versnelling terug en komen weer in diezelfde flow die me voor de pauze ook al ten deel viel. Geweldig! Waarom kom ik hier niet vaker, maar verkies ik altijd het verre boven het nabije? Nou, op dit moment kan ik wel antwoord geven op die vraag. Het landschap is vooral vlak en we stevenen af op een valse vulkaan. Na het glooiende Sauerland rijden we nu namelijk over de Warburger Börde. Het bescheiden topje dat boven mijn ruitje verschijnt, wilde ooit een echte vulkaan worden, maar tot een volwaardige uitbarsting vol vurige dramatiek kwam het nooit. Het bleef bij wat bescheiden prut telen en wat rest is een ‘schoor steentje’ waaromheen alles is weggeërodeerd. Een beetje als het rubber op de wangen van mijn twin na ruim zeshonderd kilometer bochten dansen. Maar dat is nu helaas even anders, nu moet vooral het centrale loopvlak van de band het ontgelden. Daar komt gelukkig snel veran dering in, met één been zitten we namelijk al in het gebied van de Weser. Sinds Beverungen weer spiegelt zich rechts van ons de vloeiende grens met Nedersaksen. Rustig rijdend langs de rivier gaat het naar Höxter. Toch wel één van de culturele pareltjes van deze regio, die er een tijdje geleden nog een grotere bij kreeg trou wens. En wel in de hoedanigheid van het naburige Schloß Corvey dat een plaatsje op Unesco’s werelderfgoedlijst kreeg. Daar kun je niet zomaar aan voorbij rijden, toch? Inderdaad, dus wordt het eerst even wat cultuur snuiven, gevolgd door lokaal motorisch erfgoed op de Köterberg! Eigenlijk zou je de route naar de berg met veel bravoure kun nen en willen nemen, maar dat hebben anderen klaarblijkelijk al eerder gedaan. Met iets te veel bravoure zelfs, wat voor de lokale politie reden is om met enige regelmaat op snelheid te controleren. We zijn daarom extra braaf vandaag, en als dank rolt de meest oostelijke Bikertreff van de Beroemd, berucht en uiterst geliefd onder motorrijders: in de Eifel is de ene bocht nog mooier dan de andere. Romantisch plaatje: slot Drachenburg lijkt heel oud, maar werd pas 140 jaar geleden gebouwd. »
Made with FlippingBook
RkJQdWJsaXNoZXIy NjAzODY3