MotoPlus 14 - 2022

REIZEN ROEMENIË 56 MOTOPLUS REIZEN Het zou echter ook kunnen verwijzen naar de ‘Zeven Stoelen’, de administratieve gebieden met eigen regels en wetten in het lang betwiste grensgebied in het oosten van Roemenië. In ieder geval heeft het woord deels betrekking op het aantrekken van Duitse kolonisten in de twaalfde en dertiende eeuw, waarmee de toen­ malige vorsten hun regio’s wilden beschermen tegen de invasie van de Tataren en Turken. De kolonisten kwamen echter lang niet allemaal uit het huidige Saksen, maar ook uit de regio’s Midden-Rijn, Moezel, Vlaanderen enWallonië. Aangezien Saksen in die tijd het Latijnse stereo­ type was voor iedereen die ook maar uit West-­ Europa kwam, werden zij dus Saksen genoemd. Dat is onder meer nog altijd de reden waarom veel straatnaamborden en opschriften naast Roemeense ook Duitse namen dragen. Achter het heuvelland rijzen de toppen van de Karpaten de hoogte in en wordt het weer merkbaar koeler. Een prachtig kronkelende asfaltweg leidt bijna als een diep ingesneden kloof door donkere naaldbossen naar het idyl- lisch gelegen bergmeer Lacs Rosus. Hier volgt andermaal een schril contrast: vanuit de vol- ledige eenzaamheid van het Roemeense ach- terland stuiten we aan de oever van het meer op een toeristische trekpleister van jewelste, compleet met een enorme busparking, hotels en kraampjes! Achteraf blijkt dat ons enige bliksem­ bezoekje aan de beschaving gedurende langere tijd. De route voert over boswegen, die allemaal erg zacht zijn geworden door de regen van de afgelopen tijd, tot boven de boomgrens op de door de wind geteisterde hoogten van de Karpaten. Onderweg treffen we sporadisch een eenzame herder met zijn kudde, altijd vergezeld door herdershonden die een paar honderd meter verderop blaffen. Het terrein is rotsachtig en ruw, uitgespoelde geulen en dikke rotsblokken verhogen de rij- technische moeilijkheidsgraad enorm. Zo erg, dat niet iedereen er ongeschonden doorheen komt. Een dikke boxer crasht zo ongelukkig op de stenen, dat het kleppendeksel breekt. In het extreem moeilijk toegankelijke terrein duurt het een paar uur voordat de service­ auto bij ons en de beschadigde GS kan zijn. Zes keer groter dan Nederland en slechts een paar miljoen inwoners meer – in de landelijke gebieden van Roemenië is het dan ook extreem rustig. Maar vooral onnavolgbaar mooi. De ongelukkige eigenaar wilde eigenlijk nog over het asfalt naar het onderkomen voor de nacht rijden, maar dat gaat niet meer lukken nu. We nemen afscheid, want we hebben nog heel wat lastige kilometers voor de boeg. Tij- dens de winderige lunchpauze aan de voet van de 2.302 meter hoge Pietrosul in het Muntii Rodnei Nationaal Park kunnen we zelfs over de grens met Oekraïne kijken. In een grote lus gaat de GS TT verder zuid- waarts richting Cluj-Napoca. Het landschap ver- andert en wordt meer open. Ook het weer ver- andert, het wordt heet. Des te dichter we bij de op een na grootste stad van Roemenië komen, des te drukker wordt het verkeer. Steeds meer mensen vinden we op de route, na de stoffige wegen die we voor onszelf hadden is het een hele aanpassing. Gelukkig duurt het niet lang, want achter de bruisende stad wacht ons nog een hoogtepunt: door het Apuseni-gebergte keren we terug naar het land van de Transsylvaanse Saksen.