MotoPlus 14 - 2022

DUURTEST UPDATE TESTPARK 48 MOTOPLUS DUURTEST km 50000 49 000 48 000 47000 46 000 45000 44 000 43000 42000 41000 40 000 39 000 38 000 37000 36 000 35000 34 000 33000 32000 31000 30 000 29 000 28 000 27000 26 000 25000 24 000 23000 22000 21000 20 000 19 000 18 000 17000 16 000 15000 14 000 13000 12000 11000 10 000 9000 8000 7000 6000 5000 4000 3000 2000 1000 De Enfield is een specialist in defecten die tot voor kort uitgestorven leken. Nu heeft de voetpakking het begeven. 46.400 km Modeljaar: 2019 Begin testcyclus: maart 2019 Laatste bijdrage logboek: gas­ kabel gebroken, blok loopt maar op één cilinder, acculamp brandt, blok verliest olie. Op de planning: het nog maar kleine aantal resterende kilometers zonder problemen afleggen. Royal Enfield Interceptor 650 Tot voor kort scheen voor de Indiase Engels­ man eigenlijk voortdurend de zon, maar de laatste tijd hopen defecten en andere erger­ nissen zich op. Momenteel heeft hij zelfs de bijnaam Royal Oilfield. Waarom? Horen, zien en zwijgen vergingen ondergetekende andermaal toen hij onlangs de koninklijke twin wilde reserveren. ‘Niet beschikbaar in verband met een defect’, werd er medegedeeld. Nog steeds of alweer, was de vraag. Want bij temperaturen onder nul wilde de koppelingskabel vaak bevriezen en toen het kwik eindelijk niet meer onder het vriespunt kwam, brak de gaskabel (de derde!). Gelukkig de kabel voor het sluiten, zodat lieden met een onverschrokken natuur alsnog konden rijden. Er zit tenslotte nog een retourveer bij de gasklep. De kabel was nauwelijks vervangen of de 650 liep nog maar op één cilinder. Reden: verontreiniging in het brandstofsysteem. Dus op naar de werkplaats, schoonmaken en weer doorrijden. Echt ver kwamen we ook dit keer echter niet, want kort daarna bleef het waarschuwingslampje voor de accu permanent branden. De reden daarvan is en blijft een raadsel, omdat de dynamo wel degelijk de juiste spanning levert. Om te voorkomen dat het lampje alleen voor irritatie zou zorgen, toonde de voetpakking zich soli- dair door incontinent te worden. Het heeft er inmid- dels alle schijn van dat de Brit zich qua betrouwbaar- heid spiegelt aan zijn voorvaderen uit de jaren zestig en zeventig van de afgelopen eeuw. Dus vanaf deze plaats een welgemeend advies: beste Royal Enfield, tot nog toe heeft iedereen je heel hoog zitten, verpest het nu niet met allemaal misstappen op de laatste meters. De eerste 44.000 kilometer liet je immers ook zien dat het nagenoeg zonder gebreken kon! Indian FTR1200S De rappe Indian trad al in oktober 2019 in dienst, alleen duurde het meer dan een jaar voordat ondergetekende er eens een keer echt mee op pad ging. Daarbij maakte de Amerikaan zo’n prettige indruk, dat er meteen een goed voornemen ontstond: er veel meer mee op pad in het tweede deel van de duurtest. En zo geschiedde. In tegenstelling tot de foto heeft de FTR inmiddels dankzij een ruitje en een klein maar zeer effectief spatbord uit de originele Indian-accessoireslijn duidelijk aan dagelijks gebruiksgemak gewonnen. Daarentegen is er helaas geen effectieve oplossing voor de nogal vervelende combi van flinke dorst en een kleine, lastig te vullen tank. De ergernis daarover vervliegt overigens direct wanneer je aan het rijden bent. De FTR, met zijn zowel krachtige als bijzonder lekker klinkende V-twin, is een echte ‘kick-ass’ motor, die het best tot zijn recht komt op slingerende secundaire wegen. Het waanzinnige geluidstapijt werd bij stationair toerental op een gege- ven moment echter verstoord door naar blokschade klinkende bijgeluiden. Oorzaak: door de vele vibraties valt de einddemper half uit elkaar, waardoor er een ongewilde bypass ontstond. Bij een zeer nadere beschouwing (want moeilijk zichtbaar, maar des te beter hoorbaar) bleek de einddemper van de Indian kapot. 31.250 km Modeljaar: 2020 Begin testcyclus: oktober 2019 Laatste bijdrage logboek: de auteur constateert dat de FTR een prima toermachine is geworden, mits de afstand niet te lang is. Op de planning: de FTR nemen zoals ’ie is, anders gewoon een andere motor pakken.