MotoPlus 14 - 2022

TEST HARLEY-DAVIDSON LOW RIDER ST 44 MOTOPLUS TEST Het goede nieuws eerst: dankzij de combina- tie van vermogen, toercapaciteiten, prestaties en stijl is de Low Rider ST onbetwist de beste motorfiets die Harley ooit bouwde. Maar laten we vooral met iets anders beginnen. Insiders tippen de Low Rider S nu al als een topper in spe. De motor is cool, je zit nonchalant op de motorfiets en de Milwaukee-Eight V-twin met 114 cubic inches was lang de absolute top. Nu gaat Harley nog een stapje verder. Met een tot 117 kubieke inch (1.923 cc) verhoogde cilinder­ inhoud monteren de Amerikanen bij enkele modellen de grootste motor ooit in een pro- ductiemodel. In het geval van de Low Rider ST hebben we het over een vermogen van 106 pk bij 5.020 tpm en 168 Nm bij 3.500 tpm. Als je deze waarden afzet tegen het gewicht van de machine (327 kilo), is dit natuurlijk een lachertje vergeleken met moderne superbikes. Maar cijfers zijn één ding, het gevoel is iets heel anders... De werkplek van de Low Rider ST-rijder is comfortabel. Je zit nonchalant, dankzij tien centimeter hogere risers staat het brede stuur lekker hoog en het ligt daardoor goed in de hand. Het solozitje is comfortabel en loopt aan de achterkant iets omhoog. Hierdoor kan de rijder zich iets afzetten bij het optrekken. Een klein tellertje toont alle informatie zoals snelheid, temperatuur en tijd. Het display is geïntegreerd in de stuurklem en kennen we al jaren van de Street Bob. Daardoor ziet de machtige, op het frame gemonteerde kuip er nog luxer uit. Los van plastic zie je er niets. Het levert mogelijk kritiek op omdat rijders geconfronteerd worden met de charme van goedkoop gemaakte auto’s. Mocht je het hier graag iets praktischer of swingender willen zien, dan kun je een De dikke, 1.923 cc zware V-twin was voorheen exclusief voorbehouden aan de dure CVO-modellen, maar is nu op weg naar de normale Harley-range. In Spanje rijden we op de nieuwe Low Rider ST. We zijn zeer verrast... | Tekst: Rolf Henniges; Foto’s: Harley-Davidson, Jörg Künstle | TOPPER IN SPE De ST flirt met West Coast-stijl. Bij het ontwerpen van de kuip liet de ontwerpafdeling zich inspireren door de FXRT-modellen van vroeger. audiosysteem of navigatiesysteem monteren. Ruimte is volop beschikbaar. Het is tijd voor een druk op de knop. Het blijft een machtige ervaring als de krukas bij het ontwaken twee enorme zuigers door de koeltorens aanslingert. In dit geval hebben we het over zuigers met een diameter van 103,5 millimeter. De toename met 55 cc in vergelijking met de 114”V-twin komt op naam van een 1,5 millimeter grotere boring. De kabelbediende koppeling is goed te doseren. Hiervoor zijn Schwarzenegger-onderarmen overbodig. De typische ‘klonk’ bij het inschake- len van de eerste versnelling is nog steeds aan­ wezig en hoort er eerlijk gezegd ook bij. Vanaf de eerste kilometers verwent de machine je met een comfort dat je normaal niet op een Harley vindt. Twee factoren zijn hiervoor verantwoordelijk. Ten eerste zijn de afstelling van de voorvork en de schokdem- per prima voor elkaar. Ze reageren gevoelig en dempen zeer goed. Zelfs bij hard remmen blijft de vork onverstoorbaar zijn werk doen. Ten tweede heeft de Amerikaanse motorfiets- fabrikant eindelijk besloten om de veerweg te vergroten. De ST heeft 130 millimeter veerweg aan de voorkant en zelfs 137 millimeter achter­ aan. Daardoor groeit de zithoogte van 690 mm (Low Rider S) tot 720 mm. Maar maak je geen zorgen, de motor kan nog steeds ‘LOW-er’ aan de achterkant. Na een korte rit over kleine wegen vol met winterse littekens en kuilen die als perfecte testbaan voor het rijwielgedeelte gelden, bereiken we het goede asfalt richting Spaanse kust. De ruime bochten en goed in te schatten haarspeldbochten zijn het ideale gebied voor een bochtenvreter. De Low Rider ST doet het op briljante wijze. De langere schokdemper levert een grotere hellingshoek op. Hierbij vindt Harley-Davidson het tijd voor een marke­ tingstunt. De zijkoffers – identiek aan die van de Sport Glide – zijn zogenaamd hoog op het »