MotoPlus 11 - 2022

BMW R18-MODELLEN LEZERSTEST LEZERSTEST MOTOPLUS 57  Patrick Molenaar Leeftijd: 54 jaar Beroep: software test analist Rijbewijs sinds: 1992 Eigen motor: BMW K75 RT Beoordeling: ★★★★★ (R18) ★★★★★ (Bagger) ★★★★★ (Classic) “Op 1 april kreeg ik de bevestiging dat ik mocht deelnemen aan de BMW R18 testgroep. Grap of niet? Na een korte mailwisseling bleek het gelukkig geen grap te zijn en daar stond ik dan ineens tussen mede-­ lezers annex -testers. De basic R18 zag er gewoon bruut uit en door het ontbreken van kuip en tassen viel het boxerblok met die twee naar bui- ten stekende verchroomde cilinder- koppen enorm op. Andere prachtige details waren de zichtbaarheid van de cardanas en verborgen achter­ vering, waardoor het achterwiel niet geveerd leek te zijn. Mooi ontwerp. Het was voor mij al snel duidelijk dat ik op deze R18 zou gaan rijden. Na de uitleg en instructies startte ik de R18 en kwam deze met een lichte zijwaartse schok tot leven. In de rij­ modus Roll reed ik ploffend door het Gelderse landschap. De zon had die dag moeite om er doorheen te komen en dus stond de handvatver- warming al gauw op standje 1. Door het relatief laag geplaatste zadel, de zithouding en mijn lengte van 1,85 meter kreeg ik op de een of andere manier last van mijn knieën en was het een beetje stoeien met het hak/ teen schakelpedaal. Maar wat een geweldige beleving was het op deze BMW. Bij het wisselmoment kreeg ik de sleutels van het een-na-grootste model, de Bagger. Precies het model waar ik vooraf niet warm voor liep, veel te kolossaal met zo’n grote ruit. Maar het is een testdag, dus waarom niet? Het hoger geplaatste zadel voelde voor mij direct prettiger aan. Het volgende wat opviel was het gemak waarmee de ruim 400 kilo wegende Bagger zich liet sturen en hoeveel makkelijker de hak/teen schakeling ging, wellicht anders afgesteld of zo? Het grote dashboard biedt heel veel informatie en is vrij makkelijk te bedienen met de knop- pen aan het stuur. De Bagger heeft me echt bijzonder verrast wat betreft bediening en handelbaarheid, maar hij is me toch te veel aangekleed. Na de lunch stapte ik op de R18 Classic (klein ruitje en zijtassen). Hoewel de zithoogte gelijk was aan de standaard R18, had ik nu geen last van dubbelgevouwen knieën en het schakelen ging ook prima. Klas- sieke looks en je voelde de motor rustig zijn werk doen zonder dat het hinderlijk is. Achter het kleine ruitje beleefde ik bij de R18 Classic echt het mooiste motorrijdersgevoel, bruut maar geweldig!” ‘Brute BMW-boxers’ ‘Een onafgebroken grijns’ Lars van Dorp Leeftijd: 33 jaar Beroep: instructeur MBO Rijbewijs sinds: 2014 Eigen motor: KTM 1290 Super Duke GT Beoordeling: ★★★★★ “Vandaag zou mijn eerste ervaring worden op een BMW. Mijn eerste boxermotor ook. Zonder enige verwachtingen en vol- ledig blanco stapte ik op een parelmoer Transcontinental voor de aftrap van de toer. Met mijn 1,92 meter en 98 kilo ben ik niet klein, maar het kostte wel enige moeite om de fiets recht te zetten. Het starten deed de motorfiets bovendien intimide- rend heen en weer schudden. Dit blok leeft! Wegrijden en tot stilstand komen vereist daardoor wel de aandacht, en beide voeten aan het asfalt is dan wenselijk. Eenmaal rollend op deze blikvanger zijn de ongeveer 400 kilo welhaast vederlicht. Geen enkele correctie heb ik hoeven maken in de talloze bochten. De boxer loopt zo vreselijk soepel, trillingen of bokken zijn hem onbekend. Het vette koppel is in staat om je een goeie schop onder de kont te geven, maar het blijft allemaal heel gedoseerd en voorspelbaar. Ook de remmen geven voldoende vertrouwen. Minder daarentegen was de turbulentie. Daar had ik vanaf 50 à 60 km/uur al last van. Bij navraag bleek later dat anderen (onder de 1,85 meter) daarvan geen last hadden. Tweede testmotor werd de R18. Van een dik 10-inch TFT- scherm en een fauteuil naar een analoge teller en enkel zadel. Dit was een hele andere beleving. Het stuurgedrag voelde ech- ter vrijwel hetzelfde, wellicht door het ontspannen tempo. Een klinkerweg maakte wel duidelijk dat de R18 stugger geveerd was. Dit stuiteren over de oneffenheden werd vrij snel erg onprettig. Op asfalt zoef je echter als een koning, waarbij je voldoende feedback krijgt in bochten en tijdens het remmen. Schakelen gaat zo makkelijk, de versnellingen lopen onmerk- baar in elkaar over. Als laatste reed ik de R18 B. Na meerdere U-bochtjes voor wat fotomomentjes merkte ik dat deze zware fiets zich op een postzegel laat keren. De draaicirkel is verras- send klein, zodra je vertrouwen hebt in mens en machine. Vlot over rotondes of door krappe bochten is ook geen probleem, indien je vonkentrekkende slijtboutjes over het asfalt voor lief neemt. Conclusie? De R18 zorgde voor een onafgebroken grijns onder mijn helm. Daarmee is eigenlijk alles gezegd.”