MotoPlus 05 - 2022

EERSTE TEST ROYAL ENFIELD CLASSIC 350 20 MOTOPLUS EERSTE TEST om de koppeling te pakken, om er dan weer met een draai aan het gas vandoor te ploffen. Vibreren doet het blok niet dankzij de balansas, maar ploffen gelukkig nog wel. Precies zoals het hoort bij een Royal Enfield. Toch geeft deze kleine 350 niet de massieve klappen die de halveliter wel geeft. Gezien de geringere cilin- derinhoud is dat onvermijdelijk, maar iets meer vermogen had elke vorm van twijfel weggeno- men. Op de stukken vals plat duurt het in vijfde versnelling net iets te lang voordat de motor weer op gang komt. Ook op de snelweg – die we niet hebben gezien – houdt het vast niet over. Eerdere ervaringen met de Meteor beves- tigen dat. Misschien is het grootste probleem wel dat ik de Classic 350 beoordeel als ‘enige’ motorfiets. De Classic is eerder een model voor erbij. Een snoepje voor ritten die volledig in het teken staan van ontspannen en genieten. In dat geval heb ik niets te klagen over de Classic. Bij elk bloemblaadje dat ik uittrek is het dan: “de Enfield houdt van me en ik van hem”. Er is ook zo veel om van te houden. Niet alleen voor jou, maar zelfs voor de omgeving. Tijdens de testrit door de zonnige Provence doorkruisen we toeristische dorpjes waar de gebruikelijke markten vol knoflook, worsten en kazen al volop draaien. De bezoekers bekijken ons zowaar niet als een kwaadwillende motor- bende, maar eerder vriendelijk. Waarschijnlijk denkt driekwart dat we onderweg zijn op echte klassiekers. Die heerlijke authentieke uitstraling is uniek in de motorwereld. Aan de uitstraling van deze klassieke luchtkoelers kan geen ander merk tippen. Zeker als het duozadel verwijderd is, is de Classic om op te vreten. Die handeling vraagt overigens slechts om het losdraaien van vier bouten. Zonder lelijke gaten in spatborden of loze ophangpunten gaat de Classic dan als solomotor door het leven. Het enkele zadel heeft zelfs nog veren voor extra comfort. Op de pokdalige Zuid-Franse wegen is dat geen overbodige luxe. De motorfiets is sowieso comfortabel. De reguliere vering en die in het zadel houden de klappen binnen de perken. De 350 is bovendien ruim genoeg voor de gemiddelde Hollander. De voeten vinden de voetsteunen op de automatische piloot en de handen vallen blindelings op het stuur. Veel knoppen hebben ze daar niet te bedienen en bij de knoppen die er wel zitten wijst het zichzelf. Onder het klassieke dashboard geeft een klein LCD-schermpje zaken aan als tripstanden en tijd. De hippe grijze variant heeft een zwart blok maar geen tankembleem. Tot in de puntjes verzorgd. Op de plek van het logo past het Tripper-navigatie­ systeem. Excuses aan het thuisfront: veruit het mooist als eenzitter.