MotoPlus 19 - 2021

IN MEMORIAM MOTOPLUS 61 BOET’S PRILLE BEGIN “Hij kwam binnen als een komeet”, herinnert NMB-kenner Mari van Kasteren zich Boet van Dulmen. Iedereen die Den Boet op 31 mei in 1971 in Ammerzoden voor het eerst zag, wist dat hij een klasse apart was.“Zoals we dat ook wisten bij Jack. In de training in de klasse ongeli- miteerd tot 500 cc, een soort standaardklasse, voor zijn eerste wedstrijd, dwong Boet heel veel respect af. Misschien dat hij in de week ervoor wel stiekem honderd keer op het circuit had getraind, maar dat doet niets af aan zijn prestatie. Hij won dat jaar direct zo’n acht wedstrijden en werd alleen geen kampioen omdat hij al te veel races had gemist.”Boet begon bij de NMB in de standaard 500 cc-klasse. Het jaar erop werd hij niet alleen kampioen in die klasse, maar ook in de gecombineerde klasse tot 750 cc.“Dat was een hele prestatie, want daarvoor versloeg hij Hans Hutten en dat was dé grote man bij de NMB destijds.” hebben we je niet nodig want we hebben Kenny Roberts. En voor de toekomst ben je te oud.’” Boet verkende zo’n beetje alle raceklassen, maar boekte zijn grootste successen op zware motoren. Met als absolute hoog- tepunt zijn winst in 1978 in de F-750 race op Assen. In hetzelfde jaar won hij in de 500 cc-konings- klasse ook de Grand Prix van het Finse Imatra. Dat deed hij op een Suzuki productieracer die aanvankelijk wel snel was, maar niet betrouwbaar. Dat veranderde door de twee rechterhanden van zijn eeuwige technische steun en toeverlaat Gerrit Veldscholten. Boet had een flink ontwikkeld technisch inzicht en wist zijn bevindingen ook te vertalen naar Veldscholten toe. De afstelling van de motor en de bandenkeuze waren daardoor goed voor elkaar. Zelfs grote namen wisten dat. Kenny Roberts liet zijn banden­ keuze soms afhangen van Boet en Didier de Radiques vroeg en kreeg de juiste bakverhoudingen. De gehaaide Van Dulmen wist dat zijn hulpvaardigheid richting de concurrenten zich later zou uitbetalen. Door de verworven goodwill kwam hij aan de juiste onderdelen en informatie. Roberts leerde wel meer van Den Boet. De Amerikaan koos bij natte trainingen graag het wiel van de vermaarde regenspecialist uit Ammerzoden om de juiste lijnen te leren. Al haalde Boet ook wel- eens een trucje uit. “Sheene heb ik een paar keer gefopt door tijdens de opwarmronde op verkeerde banden te starten en die dan op het laatste moment op het start- veld te wisselen.” Boet was op meer van dat soort slimmigheden te betrappen. Zo liet hij de beroemde gouden race­ overall die hij op Daytona diende te dragen bewust buiten hangen. Hij hoopte dat het dunne levens- gevaarlijke floddertje gepikt zou worden. Helaas: het bleef hangen. Op datzelfde Daytona eindigde Boet in 1978 als derde in een immens startveld van 78 rijders met onder meer Kenny Roberts en Freddy Spencer. Het typeert de veelzijdigheid van Boet dat hij zowel uitblonk op een Fins stratencircuit als op een razend­ snelle kombaan. Boet schopte het niet zomaar meermaals tot beste mondiale privécoureur. Boet lustte zijn biertje, maar was misschien wel de meest serieuze coureur van de Grote Drie. Hij benaderde de racerij zeer zakelijk en richtte al snel de Boet van Dulmen Racing BV op. Als fulltime raceprofessional wilde hij zijn financiële zaken goed op orde hebben. Hetzelfde streeft hij na in zijn functie als teammanager van zijn eigen raceteam. Na zijn race­ loopbaan neemt hij onder meer Cees Doorakkers, Patrick van de Goorbergh, Henk van der Mark en Rob Punt onder zijn hoede. Als de resultaten tegenvallen doekt de no-nonsense Boet het team op, koopt een vrachtwagen en wordt chauffeur. Bij zijn afscheid als coureur in 1986 krijgt Den Boet de vraag of hij alles zo weer zou overdoen: “Het leukste waren de feesten en de beginperiode bij de NMB. Daarna werd het werk. Werk dat ik altijd graag heb gedaan en waarin ik, naast de teleurstellingen, veel voldoening heb gehad. Zoals het publiek op de banken krijgen. Dat je het publiek hoort loeien boven het geluid van de motor uit.” n Van Dulmen op een 500cc Yamaha in het seizoen 1982, waarin hij twaalfde werd in het WK en Nederlands kampioen. Van Dulmen in karakteristieke stijl, met de ellebogen wijd uit elkaar.