MotoPlus 13 - 2021

92 MOTOPLUS SPORT gegroeid. Wat misschien ook wel mijn nadeel was... ze hadden Tom Lüthi binnengehaald voor de resultaten en daar loopt het nog niet echt mee. Dus voor het team was ik nu ook wel de man die het moest doen. Dat heb- ben ze me nooit zo gezegd, maar dat gevoel kreeg ik wel. Ik kwam voor de puntjes en volgend jaar (Bendsneyder heeft een optie voor 2022, red.) moet ik knallen.” ? Een paar dagen na Jerez werd je in Barcelona geopereerd vanwege armpump. Had je beden- kingen? “Na vier, vijf ronden zat die arm vol. Het was zó extreem dat we er niet omheen konden om te laten opere- ren. Op de vrijdagavond hadden we al contact met dokter Mir. Ik moet zeggen, misschien stond ik er in het begin ook wel iets te makkelijk in. Ik dacht ‘ik ga daar liggen, ze snijden het open en een paar dagen later zit ik weer op de motor’. Wat natuurlijk ook moest in Le Mans. Maar ik merkte toch wel dat er wel wat gebeurd was. Ze hebben er ook meer uitgehaald dan verwacht. Het belangrijkste is dan rust nemen, maar dat is ook het moeilijkste. Het was de juiste keus om het te laten doen. Het was ook gevaarlijk. Het team zei ‘binnenkomen als je geen kracht meer hebt’. Ik stond daar wat anders in, want afhaken in een race is het ergste wat je kunt doen. Je rijdt zo’n race toch anders. Rustiger, om aan het eind nog wat over te hebben. En dan had ik het geluk dat er in de laatste ronde nog twee onderuit gaan, waardoor ik nog twee puntjes pak.” ? Le Mans was voor mij met een vijfde plaats (Bo’s beste resultaat in de Moto2, red.) een grote verrassing. En we zagen een agressieve start. Van een andere Bo? “Ja, zeker. Maar de basis daarvoor is vertrouwen. Dat krijg je van de mensen om je heen van het team (Bendsneyder werkt voor het eerst met een interne rider coach, red.) en van de set-up die ze je geven. Dat vertrouwen heb ik de afgelopen jaren gewoon heel erg gemist. Daar heb ik met mijn crew vorig jaar wel aan gewerkt, het werd steeds beter, maar met deze fiets voel ik me beter. Daarom durf ik ook vanaf het begin acties te plaatsen, dat is een verschil. Ik voelde in Le Mans het verval van de (softe) band al wel aankomen en ik ben ook meteen een andere map gaan rijden met minder vermogen. Op het pitboard zag ik dat Remy ach- ter me zat, dus ik wist dat het lastig ging worden. Hij rijdt super sterk en hij had de harde band. Ik had de keus om het kalmer aan te doen of om te proberen met hem mee te gaan en de band dan maar af te knallen. Voor dat laatste heb ik toen gekozen, tot de band er echt klaar mee was. Ik zag ook dat het gat achter me mega groot was, dus het risico kon ik wel nemen. Heel eerlijk, op de donderdag had ik nog m’n twijfels of ik wel zou rijden. Op woensdag had ik thuis even een rondje op de scooter gedaan om te kijken hoe het voelde... Maar dat was zó pijnlijk... In Le Mans moest ik een test doen en daar heb ik gewoon doorheen gebeten. De vrijdag merk je dat het veel pijn doet, maar je hebt wél kracht. Dat laatste was voor mij belangrijk. Ik heb ook bewust toen iets van twintig rondjes (veertien, red.) gereden om te kijken of ik het vol hield. Vanaf toen wist ik dat we de wedstrijd kon- den rijden.” ? In Mugello pakte je nog het laatste puntje. Maar in Barcelona had je al twee dagen getest. “Op donderdag heb ik al gezegd tegen de jongens – en de datadame, natuurlijk – ‘ik wil mijn tijd van de test binnen vier ronden rijden’. We moesten Mugello écht vergeten. En in de derde ronde was ik sneller – mét de harde band, terwijl ik in de test mijn beste tijd met een zachte band reed. Dus toen konden we met gebruikte banden door blijven werken voor de race. Dat was wel super. De Moto2 is heel zwaar. Je moet Topoverleg in de pits met een vertegenwoordiger van Kalex, Bo’s datadame (op de voorgrond), zijn crewchief en rider coach Josep. In Portugal had Bendsneyder het zwaar in de trainingen. In de warm-up ging het beter, in de race crashte de Nederlander echter.