MotoPlus 13 - 2021

VERGELIJKINGSTEST MOTOPLUS 41 de Brit rondt de bochten stabiel en berekend. Desondanks pronkt de BMW op dit front met de beste veren, wat dan wel weer te danken is aan diverse extra’s. Die bestaan namelijk onder meer uit piekfijne carbon wielen, die een veder- lichte handling in combinatie met een rotsvaste stabiliteit geven. De Duitser valt moeiteloos op één oor en laat zich speels door bochten leiden. Top-handling als uit het boekje, waar wel een prijskaartje aan hangt: de wielen alleen al kosten € 3.548,93. Oef… Wie zich nog afvraagt waarom steeds meer vermogenshongerige sportievelingen de overstap maken van een superbike naar een power naked, hier het antwoord: comfortabele zitpositie. Enkel de BMW dwingt zijn berijder door het lage stuur en de hoge voetsteunen in een behoorlijk sportieve houding, bij de rest is het één en al zonneschijn qua zitcomfort. De zithouding is in ieder geval uitermate geschikt KTM 1290 SUPER DUKE R Ooit vertelde KTM-eigenaar Pierer dat een 200 pk sterke superbike niet op de openbare weg thuishoort. Hij had het weliswaar over een eventuele opvolger van de RC8, die inmiddels uit het gamma is verdwenen maar niet door heel veel oranjefetisjisten zal worden gemist. Er is nu immers de 1290 Super Duke met 180 pk, door slimme marketingstrategen nog voor zijn introductie al ‘The Beast’gedoopt. Dat geeft al aan dat KTM hem niet als doordachte allrounder positioneert, maar als een fun-bike pur sang. Desondanks heeft dit ‘beest’best praktische kanten, het stuur is bijvoorbeeld meervoudig instelbaar en ook de voetsteunen laten zich naar voren en achteren verstellen. De hele zithouding is onder de streep eigenlijk gewoon heel comfortabel. Zelfs de diep naar beneden doorgetrokken flanken en de brede tank storen niet. KTM heeft op exact de juiste plaatsen in een optimale ergonomische bouw voorzien, waardoor de knieën lekker strak tegen het vakwerkframe liggen. En dat is ook wel enigszins noodzakelijk want het moment komt een keer, zonder twijfel, het moment dat je in de tweede versnelling de kraan vol openzet. Als een roofdier dat met een glooiende pook in z’n achterwerk wordt geprikt, schiet de Oostenrijker dan naar voren. De elektronica moet alle zeilen bijzetten om het koppelmassief ter grootte van de Himalaya in goede banen richting achterband te dirigeren, maar desondanks worden de armen uit de kom getrokken en wordt de rijder passagier. Zou je de complete motor tot één aspect willen reduceren, dan is dat zonder twijfel de dikke V-twin, die bij tijd en wijle niet meer weet waar ’ie met al die power heen moet. Bijna bij iedere aansporing van de rechterhand wil het voorwiel de lucht in. Uiterst vermakelijk natuurlijk, maar niet heel efficiënt. Enkel de ellenlange zesde versnelling vertroebelt het beeld van brute kracht een beetje, waardoor de waarden bij het accelereren in de hoogste versnelling nogal tegenvallen. Daarentegen loopt ’ie wel een ontzaglijk harde 270 km/uur, voor je die aantikt is het wel raadzaam om eerst wat dagen in de sportschool de nekspieren te trainen. Het rijwielgedeelte voelt zich enkel op een drie Michelinsterren-weg- dek senang, maar dat is eigenlijk bijzaak. Het karakter van de Super Duke wordt gedomineerd door het blok. Wild, stormachtig, vermoeiend, maar ook stil. Feitelijk is de KTM een glas vol pure adrenaline, waarbij iedere iets te grote slok je op de dunne scheidslijn tussen grens en extase brengt! Indien manueel instelbaar, dan graag op deze manier: een praktisch, goed bereik­ baar stelwiel voor het aanpassen van de veervoorspanning. Slimme oplossing: dankzij een lange sleuf zijn de voetsteunen van de Oostenrijker in een handomdraai over een bereik van enkele centimeters instelbaar. Massief voorkomen: de enorme tank domi­ neert de voorzijde. Dankzij doordachte uitsparingen op de juiste plaatsen is de zit echter spot-on. »