MotoPlus 13 - 2021

36 MOTOPLUS VERGELIJKINGSTEST VERGELIJKINGSTEST 4 POWER NAKEDS De belangrijkste nieuwe power naked voor 2021 komt uit Engeland, we hebben het uiter- aard over de nieuwe Speed Triple 1200RS. Zoals het getal al verraadt, verschijnt Mr. T. met behoorlijk veel en ingrijpende updates ten tonele: grotere cilinderinhoud, meer vermogen en minder gewicht. Dat maakt ons uiteraard reuze nieuwsgierig. Die nieuwsgierigheid wordt zo gestild, maar niet voor we een blik op de rest van het deelnemersveld hebben geworpen, bestaande uit onder meer de nieuwe BMW S1000R. Als enige getooid met een klassieke vier-in-lijn, die zoals bekend van de RR werd geadopteerd. Echter wel zonder ShiftCam technologie, maar ook zonder deze hoogwaar- dige variabele klepbediening is de Beierse spierbonk gewoon goed voor een vette 165 pk. Minder dan de concurrentie, maar aangezien de Duitser een nieuw rijwielgedeelte kreeg en een paar kilo’s afviel, blijft het toch een geduchte tegenstander. Voor de Triumph, maar ook voor de twee andere machines in de test: de Ducati Streetfighter V4S en de KTM 1290 Super Duke R. Dat is een likkebaardend lekker kwartet om mee ten strijde te trekken. Het had overigens een kwintet moeten zijn, maar helaas kon Aprilia de nieuwe Tuono V4 1100 niet tijdig genoeg ter beschikking stellen voor de test. Nuchtere getallen bieden altijd veel voer voor discussie. Het beste voorbeeld daarvan zijn wel de prestaties van de motoren. Met 208 pk verplettert de Streetfighter iedereen, daar hebben KTM (180 pk), Triumph (180 pk) en zeker BMW (165 pk) geen weerwoord tegen. Op papier althans, want bij de acceleratie van nul tot honderd km/uur is dit trio zelfs nog een tikkeltje vlotter dan de ravissante Italiaan. Een hoog topvermogen betekent immers niet per definitie ook een snelle acceleratie. De crux: bij alle vier gaat het niet zozeer om het pure ver- mogen dat de blokken aan de krukas leveren, maar veel meer om hoeveel daarvan effectief door de achterband op het asfalt kan worden overgebracht. Óf het rubber draait rokend door, wat vervolgens door de tractiecontrole in de kiem wordt gesmoord, óf het voorwiel brengt een aimabele groet aan de hemel. Geen van beide komt de pure acceleratie ten goede. Juist de V4 van de op papier gruwelijk sterke Ducati dirigeert standaard nagenoeg nooit het volle potentieel richting de dikke 200-achterslof. Het vermogen is per versnelling geknepen, in de eerste en tweede versnelling staan nog veel van de 208 paarden op stal, maar in de derde BMW S1000R