MotoPlus 08 - 2021
EERSTE TEST MOTOPLUS 33 V7 SPECIAL De Special kost een ambitieuze € 11.795,- en moet het zonder led-verlichting doen. Klassieke ronde klokken met een klein lcd-display sieren de Special. Een droom voor poetsfetisjisten, de ver chroomde einddempers van de Guzzi. Spaakwielen heeft alleen de Special. De voorrem van alle V7’s is wat tam. duidelijker en meer afgebakend van elkaar in de markt. Met glanzende spaakwielen, ver chroomde uitlaten, veel glimmend metaal en twee klassieke ronde klokken voor snelheid en toerental spreekt de € 11.795,- kostende Special eerder de retro-fan aan, terwijl de Stone met zijn matte lak, lichtere aluminium wielen, lcd-display, led-verlichting rondom, minder optische blingbling en lagere prijs (€ 11.195,-) eerder het hart van de naked bike-purist zal veroveren. En met de Centenario biedt de Stone nog een extra modelvariant ter gelegen heid van het 100-jarig bestaan van Moto Guzzi. Deze uitvoering is voorzien van meerdere matte kleuren en draagt het symbool van Moto Guzzi – een goudkleurige adelaar in reliëf – op de flanken van de tank. Deze versie staat voor € 11.495,- bij de dealer. Alle uitvoeringen zijn voorzien van dezelfde nieuwe, 853,4 cc metende luchtgekoelde V-twin, die is afgeleid van de V85 TT. Het nieuwe blok is goed voor een vermogen van 65 pk, flink meer dan de 52 pk van de vorige generatie. En die extra paardjes doen de V7 erg goed. Met de zwaardere V-twin is de daden drang van de V7 merkbaar toegenomen. Het 2.000-toeren-punt op de toerenteller is nau welijks bereikt of de twin marcheert al met een krachtige polsslag voorwaarts, om zich tussen de 3.000 en 5.000 toeren echt als een vis in het water te voelen. Niet zo gek, want bij 5.000 toeren levert het blok, dat nu een compressie van 10,5 op 1 heeft, zijn maximum koppel van 73 newtonmeter. Dankzij een overwegend licht werkende koppeling en de nauwkeurig schake lende versnellingsbak is het een koud kunstje om de Guzzi in zijn wellness-zone te houden. Het blok kan uiteraard meer toeren aan, pas bij 7.200 toeren grijpt de begrenzer in, maar bovenin het toerenbereik gaat het kaarsje van de V7 langzaam maar zeker uit. Met een kalme hand aangelijnd in het middengebied gaat de Italiaan het beste af. Het nieuwe elan van de V7 mag je echter niet met sportief talent verwarren. In de basis blijft de V7 namelijk een makkelijk beheersbare partner voor alledaags gebruik, die weliswaar wat roest van zich heeft afgeschud, maar op het asfalt nog altijd geen doorgetrainde tien kamper is. Dat komt uiteraard ook doordat de V7 door de jaren heen geen kilootjes is kwijt geraakt. De huidige Stone zet volgetankt name lijk 218 kilo op de schaal, de nieuwe Special zelfs 223. En die pondjes remmen ook de extra power van het blok een beetje af. Maar goed ook dat de vering is toegesneden op aangenaam door het landschap glijden en niet op het sportievere kap-en-draaiwerk. Met een wat stijfjes aanvoelend balhoofd, een in de breedte van 130 naar 150 millimeter gegroeide achterband en stereo-achtervering met nu 120 millimeter veerweg (voorheen 93 milli meter) hebben de Italianen met de 2021-V7 het een en ander gewijzigd. Dat heeft geresulteerd in vertrouwd aanvoelende en stabiele stuur eigenschappen, waarbij de nadruk net als voor heen op comfort ligt. Voorvork en achterschok dempers souperen graag en snel een groot deel van hun veerweg, maar vangen de hardere klappen daardoor mooi op. Stuur je toch wat sportiever, dan mis je een beetje feedback en schiet de overwegend zachte afstelling een beetje tekort. Hetzelfde geldt voor de enkele remschijf voor. Die wil met een vastberaden hand worden bediend, waarbij het remhendel, dat net als het koppelingshendel niet instelbaar is, een vrij lange slag heeft en een kneep in het hendel niet meteen tot enorme daadkracht »
Made with FlippingBook
RkJQdWJsaXNoZXIy NjAzODY3