MotoPlus 06 - 2021

HUSQVARNA SVARTPILEN 125 EERSTE TEST EERSTE TEST MOTOPLUS 29 benen bij de grond kunt komen. Maar heel uit­ nodigend is de Svartpilen daardoor toch ook weer niet voor beginners, terwijl de dunne polstering van de buddy ook niet uitnodigt tot hele lange ritten. De metamorfose tot Svart­ pilen ging verder ook ten koste van de benzine­ voorraad: van de oorspronkelijke 13,4 liter van de Duke bleef op de Svartpilen 9,5 liter over. Maar officiële verbruiksmetingen lieten zelfs waardes boven de 1 op 40 zien, en met de in de praktijk haalbare 1 op 30 kun je ook met die 9,5 liter best heel ver komen. Door het hoge cross-stuur is de zitpositie lekker ontspannen op Huskie’s ‘zwarte pijltje’. Boven­ dien heb je als rijder veel overzicht en zeker in stadsverkeer is dat absoluut een voordeel, net als de handelbaarheid en stuurprecisie die zo’n relatief hoog en breed stuur met zich mee­ brengt. Ideaal in de stadsjungle, ook al omdat de machine zich prima laat bedienen. Al moet worden gezegd dat de koppeling van deze 125 niet ultralicht gaat en dat ook de zesbak ietwat hakerig schakelt, maar dat zal ook met de maagdelijke kilometerstand van onze test­ motor te maken hebben gehad. Het kleine motorblokje weert zich dapper. Natuurlijk: met de A1-waardige 11 kilowatt (15 ouderwetse paardenkrachten) zul je geen potten breken, maar binnen die marge voelt de sympathieke en compacte éénpitter echt goed aan. Door de balansas draait hij mooi trillingvrij en trekt zonder mankeren door naar het rode gebied bij 11.000 tpm. Tegen die tijd staat de rode shift-light al flink te knipperen, een leuke gimmick op zo’n A1-machine. Het topvermogen wordt bij 9.500 tpm behaald, en voor flink opschieten moet je wel boven de 6.000 toeren blijven. Toch blijft het blokje ook onderin heel mooi lopen en sputtert hij nooit tegen, maar veel gang zit er dan niet in. Maar je leert wel van het rijden en schakelen van zo’n 125, want door de relatief beperkte powerband moet je flink in de versnellingsbak roeren om lekker vooruit te komen. Binnen de kortste keren voel je jezelf dan ook een heuse Moto3-GP-wegracecoureur die op jacht is naar de allerlaatste kilometer topsnelheid. Die topsnelheid is niet verrassend: uit ervaring weten we dat een A1-machine flink uitgeperst rond 120 km/uur haalt, eenmaal tikten wij zelfs 124 aan. Maar daarvoor heb je wel ruimte nodig, en het liefste ook een dalend wegdek. Tot een kleine 100 km/uur is er niets aan de hand en kun je prima mee met het verkeer, maar door de rechtop-zitpositie en het brede stuur, waardoor je als rijder toch een beetje een menselijke remparachute vormt, moet de De Svartpilen 125 is bijzonder hoogwaardig afgewerkt. Op de tank zit een soort bagagedrager waarop ook een optionele tanktas past. »