MotoPus 03 - 2021

PICOS DE EUROPA, SPANJE REIZEN REIZEN MOTOPLUS 53 Trefpunt Atlantische Oceaan , San Sebas- tian, Noord-Spanje. Voor ons jaarlijkse motor­ uitstapje hebben mijn kilometervretende motormaatjes weer een week vakantie aan de familiekalender weten te ontfutselen. Nu, na een doodsaaie, urenlange snelwegexpeditie over de Franse snelwegen, is de levensgeest van zowel motoren als maatjes weer wat opgefleurd. Als opwarmertje voor de komende dagen manoeuvreren we door Europa’s cultu- rele hoofdstad van 2016 met zijn twee fabu- leuze stranden. Plotseling verdwijnt de Baski- sche parel achter een haarspeldbocht en dient zich een heel ander uitzicht aan: oceaan, frisse zeelucht en zonneschijn. Voor Guido reden om zijn Oostenrijkse 690 eenpitter even goed te ontkurken. Eindelijk! Zarautz, Mutriku, Lekeitio: we werken ons vol verve langs een geografische lettersoep. Maar vergeet deze namen, geef je over aan het ritme van deze werkelijk grandioze kustweg die geen gelijke kent. Toch zijn we nog niet helemaal van de lettersoep af, die meldt zich namelijk nogmaals bij een ander landschappelijk mees- terwerkje: San Juan de Gaztelugatxe. Een smal natuurstenen pad baant zich een weg door de ruige Atlantische Oceaan naar een eiland, waar de weg zich vervolgens de hoogte in slingert. Bovenaan vind je een Schots kasteel, als een soort van Spaans Eilean Donan Castle. Dat is nog eens een waardig begin van een reis! Tijd om een slaapplaats op te zoeken. Wanneer je het graag rustig hebt, kies dan een plaats waar ’s nachts bijna niemand langs komt. Smalle paden zijn dan de beste keus. Zoals die in de buurt van de vuurtoren van Matxitxako. Het asfalt dat naar beneden richting het kiezelstrand voert, lijdt onder een zware vorm van schurft, zo lijkt het. Van de oorspronkelijke weg is net voldoende over om er met de motor overheen te gaan. Een auto? Die zou hier direct de diepte in tuimelen. Voorzichtigheid, als in de moeder van de porseleinkast, is dus geboden. Uiterst behoedzaam laveren we de machines over de soms minder dan een haar brede piste. Een nagelbijtende excursie die flink wordt beloond. Hier zal ons vannacht niemand storen! Vanuit het donker klinkt een harde, rokerige stem: “Holà, buenas tardes!”Nou vooruit, de ‘smalle paden’ theorie gaat niet altijd op. Twee oplichtende sigaretten werpen een vaag licht over de gezichten van het duo, dat hier volgens onze planning helemaal niet kan zijn. Het blij- ken jonge vissers, die op zeebaarsjacht zijn. Na een kort gesprekje lopen ze verder richting de rotsen, waar de golven krachtig op in beuken en de zeebaars in groten getale aanwezig is. Wij koken vanavond ons potje boven het vuur, en niet lang na het avondmaal ploppen de kroonkurken van de flessen, terwijl het wit van de vuurtoren van Higuer over de hoge golven valt. Soms kan het leven in al zijn eenvoud zo indrukwekkend zijn! Het geluid van de branding ligt alweer kilo­ meters achter ons en we zijn inmiddels in een heel ander landschap aanbeland. Achter de volgende heuveltop laat zich kort een ketting van besneeuwde bergtoppen zien. Voor zeelui en -rovers uit lang vervlogen tijden waren deze Een prachtige rotsweg door de Atlantische Oceaan voert je naar San Juan de Gaztelugatxe. Het noorden van Spanje is bezaaid met lome dorpjes waar de tijd minder snel lijkt weg te tikken. Op de achtergrond de witte toppen van de Picos. Bochten rijden tot het duizelt voor de ogen in de uitlopers van de Picos de Europa. »