MotoPlus 19 - 2020

82 MOTOPLUS MIJN TROTS Na een meer dan 30 jaar durende motorloze periode pakt Ronald Zondervan (60) in 2014 de motorhandschoen weer op. Hij koopt een nieuwe Kawasaki Z750, maar toch blijft zijn echte grote liefde, een Z900, het meest trekken. Na een aantal restauratieprojecten vraagt hij zichzelf af wat er toch met zijn eigen eerste Z900 is gebeurd? Nou, dit is ’m! | Tekst: Twan Hulshof; Foto’s: Guus van Goethem | “Ik kocht ’m in potjes en pannetjes” “Ik kon altijd redelijk goed voetballen en veel van mijn teamgenoten kwamen destijds op de motor. De meesten hadden van die Honda viercilinders, CB750’s, maar ik had veel meer met Kawasaki. De eerste keer dat ik een Z900 zag dacht ik, ‘dat is pas een echte motor’. Een gevoel dat altijd is gebleven. In de zomer van 1977, ik was nog maar zeventien, heb ik deze Z900 A4 gekocht. Hij was slechts twee maan­ den oud en ik had ’m helemaal zelf gespaard van mijn krantengeld. Een jaar of vijf heb ik ’m gehad, maar op een bepaald moment wilden m’n vriendin en ik toch een auto. De motor heb ik toen aan m’n broer verkocht, die er een paar jaar op heeft gereden voor hij ’m ook weer doorverkocht. Heel lang was er toen even geen motor in de familie, maar vooral in de zomer, wanneer de zon scheen, begon het altijd weer te kriebelen. Toch heb ik er nooit aan toegege­ ven. In de privésfeer was er niemand meer die mee wilde en dan maak je toch de afweging, waar ga ik dan heen? Dus deed ik het maar niet, maar dan werd het weer zomer en kwam dat gevoel weer. Dan komt er een moment dat je er toch weer voor gaat. Ik wilde dan wel weer een Z900, maar dat bleek inmiddels een echte oldtimer te zijn waar flink geld voor werd gevraagd. Zelf had ik destijds iets van negen­ duizend gulden voor mijn motor betaald, nieuw toen, dus ik had gedacht met twee- à drieduizend euro wel klaar te zijn. Voor de eer­ ste die ik tegenkwam, en die was niet eens écht mooi, vroeg de verkoper achtduizend euro. De tweede werd me aangeboden voor elfduizend euro, moest ik ook nog eens zelf de remmen ontluchten. Toen dacht ik wel ‘oei, dit gaat ’m niet worden’. In 2014 heb ik daarom maar een Kawasaki Z750R gekocht, kon ik in ieder geval weer rijden. Het bloed stroomde direct weer, echt heerlijk, puur genieten weer op twee wielen. Maar ondertussen toch steeds weer met een scheef oog kijken naar oude Kawa’s. Toen heb ik eerst een garage gekocht waar ik in alle rust kon sleutelen, vervolgens heb ik aan een goede kennis van me, die ook veel met motoren doet, gevraagd of hij niet wilde helpen zoeken naar een geschikt project. Kon wel even duren volgens hem, maar twee weken later belde ’ie op. Hij stond in Limburg bij twee Z900’s uit 1976, van dezelfde eigenaar, die ze alleen samen wilde verkopen. Achter hem stonden ook al drie potentiële kopers en omdat zijn inschatting was dat er wel wat van te maken viel, heeft ’ie ze direct meegenomen. En toen moesten ze dus gerestaureerd worden, wat ik nog nooit had gedaan. Ik ben geen techneut maar dacht wel, als ik dit nu rustig uit elkaar haal, krijg ik het ook wel weer in elkaar. En dat klopte, ik heb ze allebei helemaal volledig in originele staat hersteld. Vond ik geweldig, dus nadat ze klaar waren ben ik gaan zoeken naar een nieuw project, dat werd een originele Z1 uit ’73. Dat was al een groter project, omdat ik er van alles bij moest zoeken, dus dat duurde wat langer. Toen deze bijna klaar was vroeg ik mezelf ineens af, hoe zou het eigenlijk met mijn eigen motor zijn? Dat ik dat niet eerder had bedacht hè? Via de RDW ben ik in contact gekomen MIJN TROTS RONALD ZONDERVAN EN ZIJN KAWASAKI Z900 »