MotoPlus 22/2019

48 MOTOPLUS VERGELIJKINGSTEST Zo reden we omhoog. Je bereikt de Col du Sommeiller als je van Bardonecchia via Rochemolles de rode route volgt. Ook een aanrader is de route naar Forte Jafferau (blauw) bij Beaulard en de afdaling via Salbertrand. De skipiste (paars) is alleen voor pro’s, weten we nu uit ervaring… Wat we echter nog veel liever hadden gemist, was de grote steen vlak voor de top, die bij de Yamaha een deuk in de carterplaat én een gat in het carter sloeg! Aangekomen op de top zagen we op het bruine zand van de parkeer- plaats meteen een olieplasje lekken. Dat hield pas op toen we de Yamaha op zijn kant legden: de gewonde Yamaha bood een trieste aanblik. Maar zo’n dunne en ook nog fiks geperforeerde aluminium carterplaat is een klimgeit als de Ténéré 700 echt onwaardig. Gelukkig zit er in het accessoireprogramma een beduidend ste- viger alternatief voor 264 euro. Maar die weten- schap was voor ons slechts een schrale troost; voor de Yamaha was deze test helaas definitief afgelopen. Gelukkig waren we net op ruim 3.000 meter hoogte aangeland en ging het de komende 25 kilometer een dikke 1.500 meter omlaag, zodat de Yamaha met uitgeschakeld motorblok naar beneden kon rollen en alleen af en toe op een vlak stukje even geduwd moest worden door een achterligger. Er was nog een onderwerp dat deze hele offroad-test weer terugkwam, en dat was de tractiecontrole, en hoe je die instelt in dit terrein. Wie ooit heeft geprobeerd om op een Triumph Tiger een hellend zandpad te bedwingen in Street-modus, weet waar we het over hebben. En wie al eens op een KTM 790 Adventure R in zijn gewone Road-modus snel de tractiecontrole wilde deactiveren – omdat die steeds weer automatisch inschakelt zodra je het contact even hebt uitgeschakeld – die kent de bijbehorende krachttermen omdat deze procedure irritant lang duurt. Want ook al hebben alle tractiecontrole-systemen speciale instelmogelijkheden voor het terrein, zeker ervaren terreinrijders schakelen hem het liefste helemaal uit. We zien op de vijf motoren zeer verschillende oplossingen, in de meest uiteen- lopende combinaties. Aan de bovenkant van het spectrum zit absoluut de omvangrijke en veelvoudig instelbare elektronica van de KTM, met een logische menustructuur en zelfs een heuse Rally-modus, waarbij je de reactie op het gashendel kunt aanpassen aan je wensen, en de tractiecontrole onder het rijden kunt ‘plussen en minnen’met je duim en wijsvinger, van héél veel slip tot geen slip. Ook ideaal voor adembenemende powerslides, als je de juiste instelling hebt gevonden. Maar heel snel het complete tractiecontrole-systeem uitschakelen is er weer niet bij, daarvoor moet je dan weer een net te omslachtige procedure doorlopen. BMW doet dat beter, vooral omdat daar de eenmaal gekozen instelling – en dat zijn er bij BMW natuurlijk heel veel – ook na het uitzet­ ten van het contact behouden blijft. Maar als je echt onderweg de instellingen wilt aanpas- sen, dan moet je eerst stoppen. Triumph pakt het in offroad-modus vrijwel hetzelfde aan, maar de overzichtelijkheid van het dashboard en de bediening met een mini-joystick laten te wensen over. Hoe dat veel beter kan, laat Honda zien. De tractiecontrole heeft een eigen knopje, waarmee je hem tijdens het rijden in zeven niveaus kunt instellen én ook geheel kunt uitschakelen, en dat zonder te stoppen. Alleen al deze voorziening is reden genoeg om de Africa Twin hier op de Col du Sommeiller op een zeer verdiende derde plaats te laten eindigen. En ook op dit gebied laat de behoorlijk rudi- mentaire Yamaha zien dat het allemaal veel Is in het terrein minder juist meer? Jazeker, en geen enkele machine laat dat duidelijker zien dan de nieuwe Yamaha Ténéré 700. De consequente wijze waarop bij de Ténéré het weg­ laten tot kunst is verheven en hij bescheidenheid tot een deugd weet te verheffen, is uniek. Bij deze ‘wedstrijd’ op de Col du Sommeiller was er ook maar eentje die tegen hem op kon en dat is de KTM. Maar terwijl de KTM 790 Adventure R vooral de eerste keus was voor rijders die al langer thuis zijn in de offroad-wereld, daar spreekt de Yamaha juist vooral beginners aan om zich eens op onbekend terrein te begeven. Van de overige drie weet de Honda Africa Twin het beste de spagaat tus- sen straat en terrein te maken, vooral dankzij zijn subliem uitgebalanceerde rijgedrag. De BMW en de Triumph voelen zich duidelijk het minste thuis in het terrein, zij beginnen pas echt te leven als ze asfalt onder de wielen hebben. -CONCLUSIE