212019

HUGO ECCLES – UNTITLED MOTORCYCLES PORTRET verbrandingsmotor. Vanuit stand schiet dit ding zonder schakelen als een straaljager richting de 200 km/uur, waarbij het koppel vanaf de eerste meter al meer bedraagt dan het maximum van Ducati’s 1299 Panigale. Dat voelt bijna gewelddadig”, meent Eccles. “Die kracht moet ook in het ont­ werp tot uiting komen. Ik moest daarom een beroep doen op een volledig nieuw designvocabulair dat ik nog niet kende!” Verdeeld over meerdere mood­ boards zijn ontelbare foto’s geplakt, waarbij Eccles zich onder meer liet inspireren door de dragrace scene. “Ideeën waren er genoeg, maar uiteindelijk is driekwart daarvan in de prul­ lenbak beland.” Niet altijd even leuk, maar noodzakelijk voor zijn manier van werken. Die is niet zoals die van een traditionele motorfiets-designer, maar ook niet zoals die van een industrieel vormgever. Na het behalen van een diploma Product Design en aansluitend eentje als Industrieel Vormgever aan het London Royal College of Art in het midden van de jaren ’90, is hij momenteel bezig met een studie aan het California College of the Arts in San Francisco. Toch is studeren zeker niet het enige waarmee de geboren Engelsman zich bezig­ houdt. Eccles is bijvoorbeeld verantwoordelijk voor het ver­ nieuwde design van de American Express creditcards, en werkte voor zowel Ford als Peugeot aan conceptstudiemodellen. Ook behoorden Nike, Honda, Alessi en AT&T tot zijn opdrachtgevers, modelleerde hij meubels voor Sir Terence Conran, ontwierp hor­ loges voor TAG Heuer en laptops en printers voor HP. Motoren reed hij ook al, altijd en overal, maar het ontwerpen daarvan liet hij aan anderen over. Tot zijn vrouw Jessica hem er een jaar of acht geleden – toen hij net vanuit Engeland weer in de VS was neer­ gestreken – mee confronteerde. “Er zijn maar twee dingen die je echt leuk vindt, motorfietsen en design. Waarom heb je die twee nog nooit gecombineerd?” Eccles had geen antwoord op die vraag, maar wist daardoor wel wat hij wilde. Zoveel bloed, zweet en tra­ nen in zijn eerste project op basis van een Moto Guzzi 850T steken, dat er aan het einde niet alleen een volledig andere motorfiets stond, maar ook eentje die er zo uitzag dat je er ook niets meer aan zou willen veranderen. “Ik wil niet dat een custom eruitziet als een custom. Bij een goed design draait het net zo veel om dat wat je niet ziet, als om wat je wel ziet.” Al zijn creaties voldoen aan deze visie en verbergen vaak tal van complexe maar prachtige techni­ sche details. Die zie je vaak niet eens, maar desondanks dragen ze flink bij aan de uiteindelijke stijl van het geheel, net zoals de lijnen en proporties dat doen. Een mooi voorbeeld daarvan is de UMC-023 Supernaturale op basis van een Guzzi, waar Eccles niet minder dan vijftig kilo van het gewicht afschaafde. De minimalistische, radicale UMC-038 Hyper Scrambler, die Eccles bouwde op basis van de Scrambler-Ducati, overigens niet minder. Net als de ‘Fat Tracker’ die de Engelsman bouwde in het kader van het Moto Guzzi V9 Pro Build Project. Alle drie houden ze het vaandel van ‘minder is meer’ hoog, definiëren zo simpel moge­ lijke esthetische richtlijnen. Maar hoe eenvoudiger, hoe moeilijker. “Geen weldenkend mens die ooit zo’n motorfiets zou bouwen.” Zo ook de custom Zero SR/F, die op het Goodwood Festival of Speed na een hoop slapeloze nachten van zijn bedenker en bouwer zijn eerste publieke optreden maakte. “Eerlijk gezegd heb ik meer dan eens met de gedachte gespeeld de handdoek in de ring te gooien. Mijn herse­ nen verkrampten gevoelsmatig zelfs op bepaalde momenten. Maar zo vergaat het me wel vaker, dat had ik vooraf kunnen weten. Het is niet voor het eerst dat mijn onwetendheid me in de pro­ blemen brengt.” Gelukkig biedt Eccles’ creativiteit uiteindelijk altijd wel een oplossing! n Minimalistisch, edel, gedetailleerd: de Supernaturale op basis van een ’75 Moto Guzzi 850T. Niet alleen de tank is echt handwerk. Aangepaste aan­ zuigkelken van Malossi voor de Dell’Orto carbu­ rateurs van de Supernaturale.