212019

VERGELIJKINGSTEST TWEE POWER NAKEDS OP DE NORDSCHLEIFE 30 MOTOPLUS VERGELIJKINGSTEST Motorfietsen als de Aprilia Tuono V4 en de BMW S1000R zijn tegenwoordig zwaar bewa- pend. Zo beschikken ze over vermogens die nog niet eens zo heel lang geleden waren voorbehouden aan het superbike-segment, en de rijwielgedeeltes zijn van het frame tot aan de hoogwaardige veerelementen verregaand identiek aan die van de huidige generatie superbike-kanonnen. Maar waar je op zo’n ultrasportieve sportfiets in een niet bepaald comfortabele zithouding wordt gedwongen, zijn deze nakeds met hun brede sturen eerder van het vriendelijke en comfortabele soort. Dat verhoogt niet alleen het zitcomfort, maar bevor- dert eveneens de handelbaarheid, terwijl je van- uit het zadel door de rechtere zit ook nog eens een beter overzicht op het verkeer hebt. Kortom, allemaal voordelen, die bij een dans over bochtenrijke secundaire wegen ook nog eens voor een heerlijk licht stuurgevoel zorgen, terwijl de laag geplaatste en smalle clip-ons van sportfietsen doorgaans juist meer kracht vragen. Daarnaast worden door de voorover­ gebogen zithouding de nek- en schouderspie- ren en de polsen beduidend zwaarder belast. Niet zelden arriveert de clip-ons-fractie daar- door enigszins vertraagd bij een tussenstop, om vervolgens met licht verstijfde ledematen af te stappen. En dat leidt uiteraard weer tot hila- riteit bij de afdeling brede sturen, die gemeen lachend zijn medelijden niet onder stoelen of banken steekt. “Jullie en jullie buikschuivers”, luidt het dan, “waarom martelen jullie jezelf toch zo? Jullie weten nu toch onderhand wel wat je beter kunt rijden?” Maar is dat wel zo? Op alle wegen? Ook hier? En met ‘hier’ bedoelen we natuurlijk de Nord­ schleife. Hier toeren we niet rond met gezapige snelheden tussen de 60 en 120 km/uur, hier loopt de Tuono in de hoogste versnelling in de begrenzer richting het Schwedenkreuz, en hier demonstreert de S1000R tijdens het steil heuvelop accelereren van de rechter Exmühlen- bocht waarom wheelie-controle geen over­ bodige luxe is – en dan hebben we het nog maar over twee sectoren op dit meer dan uit- dagende circuit, dat zelfs voor ervaren circuit­ tijgers nog een hele kluif is. De ‘topografie’ van deze baan alleen al – met heuvels en afdalingen, hobbels en lasnaden in het asfalt – vraagt namelijk ommeer dan lekker insturen alleen. In de beginfase van een rondje Nordschleife wordt dat alleen nog niet meteen duidelijk. In de Hohenrain-chicane, de krappe rechterbocht voor Tribüne 13 met de drie geleideplanken in de apex, en de aansluitende bergaf-linker is een lichte impuls aan het stuur voor beide nakeds al voldoende. Daarbij voelt de Aprilia nog net even lichtvoetiger aan dan de BMW en doet alles nog steeds hoofdzakelijk denken aan een vlot ritje op de zondagochtend. Maar richting Hatzenbach, waar een lange en duidelijk voel- bare hobbel de vering van beide machines op de proef stelt, begint het tot de Aprilia en de BMW door te dringen wat het betekent om een snelle ronde op de Nordschleife te rijden. Als de Italiaan en de Duitser een levende ziel zouden hebben en konden praten, dan zouden ze waarschijnlijk net als hun gelegenheids­ bemanning met een licht onbestemd gevoel over de Quiddelbacher Höhe suizen, om aan­ sluitend na de volgende dubbele rechter en de Flugplatz-linker onderweg naar het Schweden­ kreuz luidkeels te protesteren. Dat kunnen ze 1 TFT-display van de Tuono: de Race-modus is dus een gematigde variant. 2 De semi-actieve demping werkt perfect, de kabels worden echter eerst naar boven en dan met een scherpe knik naar onderen geleid. 3 De elektronische stuurdemper is een uitstekende hulp. 3 2 1 APRILIA TUONO V4 1100 FACTORY