MotoPlus 12 2019

PROJECTMOTORFIETS DUCATI SS1100 REPORTAGE REPORTAGE MOTOPLUS 55 DE CONCURRENTIE we lekker mee zouden kunnen doen in dit veld. Nu lonkt ineens het podium. De Kämna-man is serieus sneller, maar achter me is het compacter, want er staan er vier binnen een seconde achter me. Ik voel de druk! Zondagmiddag, tijdens de opwarmronde, spettert een dikke, vette hommel op mijn vizier uit­ een en dus trek ik op de startgrid mijn tear-off eraf. Die blijft vast- zitten, de man met de rode vlag loopt al weg, ik geef nog een ruk en mijn vizier komt los aan de rechterzijde. Nee, niet nu! Ach- teraf blijkt het mijn eigen schuld, want ik heb de imbus-stelboutjes niet goed gecontroleerd en dus zit deze iets te los, maar bovenal moet je natuurlijk niet naar voren een ruk geven, maar opzij. Ik besluit niets te melden, want dan word ik van de grid verwijderd. Ik start in de korte eerste versnelling en knal direct naar twee en duik in koppositie de Haarbocht in. Madijk, dan Ossenbroeken in en zodra ik iets te diep hang met mijn hoofd begint het vizier te klapperen. Ik ben afgeleid en de Kämna komt nog voor de Strub- ben langszij. Ik duik in zijn slip­ stream, maar achter de kuipruit buigt het vizier door de onder- druk achter het ruitje enorm naar voren. Ik moet dus razendsnel uit­ vogelen hoe hiermee om te gaan. Als ik mijn vizier in de wind houd, drukt de winddruk het vizier tegen mijn helm. Min of meer, want het tocht wel als een gek. De eerste ronden toont mijn pitboard +0 en G3, dus hangen er drie man klem aan mijn achterwiel. Na vijf ronden verhoog ik het tempo, waarbij chatter aan de achterzijde ontstaat, maar het is te doen. De +0 blijft, maar de achtervolgers dunnen uit. De laatste ronde rem ik overal nog een metertje later en trek de 1100 defensief vroeg naar de apex. Ik kruis de finishlijn in tweede positie, ga staan en stomp een gat in de lucht van opluchting en trots. Trots op wat hier in korte tijd bereikt is. Gaaf om te zien wat een clubje enthousiastelingen en kundige koppen en vaardige han- den voor elkaar kunnen krijgen. De SuperSport 1100 is mooi én snel, dus deze missie is met vlag en ‘Wim-pel’ geslaagd. n Laverda SF750 De Laverda SF750 uit 1971 van Marc Weytens reed in de Euro Classics. Een luchtgekoelde tweeklepper met 87 pk aan het achterwiel, de kop is dichtgelast met aluminium om de gietijzeren verbrandingskamers te ver- vangen. Slagvolume van 1.006 cc, dankzij een langeslag-krukas die 2,5 kg lichter is en 11:1 zuigers van Omega. Gewichtsreductie in extremis, zelfs het frame is lakloos. De SF weegt 170 kg. Kämna Demon Evo Kämna is een Duitse Ducati-specialist die al ruim twintig jaar tweekleppers perfectioneert. Alleen de carters zijn nog stan- daard, verder is alles vervangen door titanium, magnesium en carbon onderdelen. Het resultaat is een (geclaimde) 135 kg en 132 pk. Zulke machines kosten gemakkelijk € 50.000,- en deze racer #794 nog meer. Ducati MDR 1078 Wát een plaatje, het afwerkingsniveau is ongekend, deze zou zo uit de fabriek kunnen rollen. Het is de Ducati MDR 1078 van Martin De Reus, waarbij het logo knipoogt naar dat van NCR. Het frame is van een 748, dat verzaagd en aangepast is. De achterbrug is van een late SuperSport en ook het blok komt van een SS1000. De carbontank en magnesium wielen zorgen voor een laag gewicht. Ducati 1170RS Gijs Appels werkt al zeven jaar aan zijn 1170 met 132 pk aan het achter­ wiel, met Pierobon F042-frame en box-achterbrug. Het elegante kuip- werk met vloeiende lijnen is afkomstig uit de USA en veel onderdelen heeft Gijs zelf geproduceerd, inclusief kroonplaten en veel prachtig carbon. Een voorbeeld van de vele kundige handen die in het renners­ kwartier rondlopen!