MotoPlus 05/2019

82 MOTOPLUS mijn trots MIJN TROTS PAUL HENDRICKSEN EN ZIJN BENELLI TNT Toen Benelli halverwege de jaren zeventig van de vorige eeuw met de 750 Sei kwam, was Paul Hendricksen (60) onmiddellijk verliefd. Niet alleen op de motorfiets zelf, het hele merk had ’m in zijn greep. Inmiddels telt zijn garage drie Italiaanse raspaardjes, waaronder deze TnT 1130 R160: “Eigenlijk had ik niet verwacht ooit zo’n ding te kunnen kopen!” | Tekst: Twan Hulshof; Foto’s: Guus van Goethem | VERANDEREN?” “WAT MOET JE ER AAN “Ik weet het nog als de dag van gisteren. Toen in 1975 de Benelli 750 Sei uitkwam, stond er bij garage Volman in Wehl eentje in de showroom. Een groene, met zes van die uitlaatjes, en daar ston­ den dan ’s avonds twee van die spotjes op. Zo’n grandioos mooi ding vond ik dat, toen al wist ik dat ik er ooit eentje zou kopen. Dat ooit werd uiteindelijk 1982, toen heb ik er eentje gekocht in Apeldoorn. Die zag er trouwens niet zo heel fraai uit, want hij had drie of vier jaar buiten gestaan. In 1987 kocht ik vervolgens mijn tweede zescilinder, een 900 uit 1983. Vier jaar oud dus, maar toch was ’ie helemaal nieuw, hij had namelijk vier jaar in het magazijn bij de importeur gestaan. Een prachtig ding, ik heb hem trouwens nog steeds. Niet dat ik alleen wat met de zescilinder heb hoor, ik heb bijvoor­ beeld onder meer ook nog een 250 2C gehad. Een kleine tweecilinder tweetakt die ik kocht bij een kapperszaak in Doetinchem. Hij was van een van de kapsters, het hele ding was paars gespoten met een grote kuip erop. Zag er niet uit, maar ik heb ’m hele­ maal gerestaureerd en uiteindelijk stond hij er weer als nieuw bij. Niet dat ik er heel veel plezier van heb gehad, ergens begin ’93 ben ik er drie weken nadat hij klaar was frontaal mee in een auto gereden. Total loss, als ik die foto’s nu zie, kan ik er nog van balen. Maar goed, verder heb ik onder meer ook nog een Motobi Catria 175, Benelli 250 Sport Special, Magni Australia 1000 en verschil­ lende Ducati’s gehad. Een echte Italië- liefhebber dus, maar Benelli staat toch wel op één. Dat is echt mijn merk, in 1988 heb ik bijvoorbeeld samen met anderen de Benelli Club Nederland opgericht, waarvan ik nog altijd secretaris ben. Ik ben net afgelopen jaar na 27 jaar gestopt als maker van het clubblad, dat geeft wel een beetje aan hoe diep het zit. Momenteel heb ik nog drie Benelli’s in mijn bezit, die 900 Sei die ik net noemde, en nog een Tornado 900 RS. Die heb ik in 2004 gekocht, hij was toen drie maanden oud. En dan deze TnT 1130 R160 natuurlijk. De TnT heeft me altijd al aange­ sproken en deze R160 was destijds de top van die serie. Hij had standaard meer vermogen, een droge koppeling (dat geratel vind ik prachtig) en verder nog allemaal sportieve componenten. Veel extra’s dus, met een navenant prijskaartje. Eigenlijk was het gewoon een droom die uitkwam. Ik had namelijk serieus nooit gedacht ooit zo’n ding te kun­ nen bezitten. Ik heb nog meer in de schuur staan en het houdt qua financiën een keer op natuurlijk. Dat de R160 op mijn pad kwam, was dan ook puur toeval. Eigenlijk was ik namelijk op zoek naar een TnT 899, die is niet zo heel veel minder sterk dan een 1130 en draait wat meer toeren, rijdt net even wat makkelijker. En bovendien waren die nog goed betaalbaar. Dus elke dag een beetje kijken op Marktplaats, dan weet je op een bepaald moment wel een beetje wat er zo te koop is her en der. En toen stond er opeens in een koptitel ‘R160’, er stond niet eens Benelli bij, dus dat vindt niemand. Bleek het dus om een TnT R160 te gaan. En die was weliswaar niet heel duur, maar nog altijd wel enigszins boven mijn budget. Toch heb ik er maar een mailtje aan gewaagd en na drie dagen belt die vent me op. Van zijn dealer had hij een inruilbedrag te horen gekregen en als ik dat zou betalen, dan mocht ik ’m meenemen. Ik zal niet zeggen hoeveel dat precies was, maar het was zo’n mooie prijs dat ik ’m heb gekocht. Vier jaar geleden is dat nu. De motor was helemaal origineel en van de eerste eigenaar. Het enige dat veranderd is,