MotoPlus 05/2019

38 MOTOPLUS test + techniek VERGELIJKINGSTEST DRIECILINDER NAKED BIKES Drie naakte driecilinders met ongeveer 800 cc longinhoud in de meest luxe uitvoering, een ongebruikelijk homo­ geen testveld. De rijsensaties en ook de prijzen verschillen echter enorm. een volledig instelbare Öhlins-unit met een handig stelwiel voor de veervoorspanning. Dat was goed nieuws voor bochtenvreters, want deze modificaties pakten in de praktijk goed uit. Alhoewel de vering van de SP in stand behoorlijk stug aanvoelt, blijkt het in de praktijk een bijzonder geslaagd compro- mis. Stevig maar zeker niet te hard, en met name de voorvork spreekt enorm goed aan. En daarnaast is de feedback beduidend beter dan bij de standaard MT. De SP is vergeleken met de Brutale dan duidelijk de bovenlig- gende partij, maar de Yamaha kan op zijn beurt qua neutraliteit en stuurprecisie dan weer niet tippen aan de Triumph. Dat komt onder andere door de zitpositie, die nadruk- kelijk rechtop is met het hoge en brede stuur en de relatief laag geplaatste voetsteunen. Je zou deze inmiddels bekende MT-geometrie misschien wel het best als tour-supermoto kunnen omschrijven. Eigenzinnig, maar al naargelang persoonlijke voorkeur niet per se verkeerd, comfortabel zelfs wel. Maar menig SP-rijder zou wat meer druk op het voorwiel en een directer gevoel wensen. Dat de MT wat topvermogen betreft wat achterblijft bij de andere twee? Dat maakt in de praktijk niet veel uit, aangezien het blok met zijn 847 cc longinhoud van onderuit absoluut zijn mannetje staat. Uitmelken, bij de MV en de Triumph soms noodzakelijk, is bij de Yamaha absoluut niet nodig. De Japan- ner kan veel dingen zelfs nog een versnel- ling hoger, en dat zonder ook maar een tel minder giftig aan te voelen. Daarbij klinkt de MT-09 ook nog eens erg goed. Beschaafd, maar wel met een lekker laag, metalig klinkend randje. Ook wat de remmen en de remdosering betreft doet de Yamaha, net als de basis-MT trouwens, niet noemenswaar- dig onder voor zijn beide concurrenten. De Yamaha MT-09 SP staat op punt, zoals onze zuiderburen dat zo mooi zeggen. Een heer- lijke Japanse ‘no-bullshit’-mentaliteit. Dat hij uiteindelijk geen echte bedreiging is voor de duurdere Triumph, komt door de genen van de Yamaha, die ook in deze SP-uitvoering in de basis een relatief eenvoudige motorfiets blijft. De tweevoudig instelbare tractie­ controle is goed, maar het systeem van de Triumph is erg goed. Hetzelfde geldt voor het ABS, de motormapping, de koppeling en versnellingsbak, de quickshifter en de ver- dere uitrusting, tot aan het dashboard aan toe. Verder laat de Yamaha kleine steekjes vallen op onderdelen die hier een kleinere rol spelen, zoals de elektronisch begrensde topsnelheid en het benzineverbruik, dat niet zo sensationeel laag is als dat van de Triumph. Belangrijker is dat ook de Yamaha wat rijplezier betreft op haast koninklijke wijze onderhoudend is!   < MOTOPLUS CONCLUSIE Triumph Street Triple RS Enorm precies, pijlsnel, uitstekend zitcomfort. Als geen andere motorfiets weet de Street Triple RS ongekende rijpret te koppelen aan een ongecompli­ ceerd karakter. Een koning onder de koningen. Yamaha MT-09 SP De upgrade van de vering is een schot in de roos, het motorblok blijft de natte droom van menig motorfanaat. Onder de streep een uitstekende prijs- kwaliteitverhouding. Wel wat typische MT-trekjes. MV Agusta Brutale 800 RR Een Brutale zal waarschijnlijk wel nooit een vergelijkingstest winnen, en dat is prima. Deze MV heeft een haast erotische uitstraling, is gracieus en is voorzien van een ronduit opwindend motorblok. Meer ‘happening’ is nauwe­ lijks voor te stellen, maar het mag wel wat gebruiksvriendelijker zijn. 2 3 1