MotoPlus 2019/03

58 MOTOPLUS reizen museum met de martelkelders, waar duizen­ den tegenstanders van het regime werden vermoord. Voor wie de portie horror dan nog niet voldoende is geweest, kan twee straten verderop terecht bij het Holocaust-museum dat er op een indringende manier aan herin­ nert dat ook Litouwen niet aan de Tweede Wereldoorlog kon ontsnappen. De nazi’s brachten hier 200.000 joden om het leven. Cut! Even rustig op adem komen en terug naar de modus van het land. Wat niet gemakkelijk is na de overweldigende indruk­ ken in de hoofdstad. Ik zet koers richting het noordoosten, rechtstreeks naar het ‘Litouwse Zwitserland’. Het landschap krijgt inderdaad bulten en dalletjes, dan zelfs zachte heuvels en op verkeersborden vermelde dalen. Verder sieren talrijke meren en kleine gemoedelijke dorpen het nationale park Aukštaitija, met zachte kronkelbochten wint de weg langzaam aan hoogte en schampt net langs de op drie na hoogste ‘berg’ van het land, de Nevaišiu, toch nog 289 meter hoog. Verder over de vlakte naar Zarazai, over de nauwelijks herkenbare grens naar Letland en verder tot aan de oever van de Daugava. Een machtige rivier, met 1.020 kilometer langer dan de Maas, maar toch heb ik nog nooit van deze waterweg gehoord. Terra incognita inderdaad, ook daarom ben ik hier, om nieuwe dingen te ontdekken. Een stoffige piste sleept zich eindeloos door de flakkerende middag­ hitte, langs de oever van deze rivier met zijn rustige waterstroom. Af en toe komen Letten me in Volkswagen, Hyundai of Dacia in een rallytempo tegemoet, trekken een machtige stofwolk achter zich aan en houden totaal geen rekening met anderen. Ze hebben zich vast tot doel gesteld om op tijd te komen voor het midzomernachtfeest, dat vanavond begint. Vandaag is het de drieëntwintigste juni, Johannisnacht, de belangrijkste nationa­ le feestdag hier. Vier dagen lang gaat het land luid en uitgelaten door de drank feest vieren. Winkels zijn gesloten, de straten leeg. Maar Letland laat ook nog andere gezichten zien. Stille landschappen zonder dramatiek, prachtige landhuizen die tot de onteigening en verdrijving na 1920 werden bewoond door vele generaties Duitse landadel, en de eerste Russisch-orthodoxe kerken. En natuurlijk lange avonden dankzij de noordelijke ligging en geweldige oude steden als Jakobstadt of Cesis. Aanblikken die vooral één ding uit­ stralen: rust. Dat karakter verandert ook niet als ik opnieuw de grens passeer, die naar Estland. Nieuw land, en weer een andere taal waar ik niets van begrijp. Estlands klinkt als Fins, het land zelf heeft er ook wel wat van weg. Ik volg de Oostzeekust, geniet van de frisse zee­ lucht en enter de veerboot die me naar het grootste eiland van het land brengt, Saare­ maa. In een of ander tijdschrift heb ik een verleidelijk verhaal gelezen over het eiland, en nu ben ik hier. Ik doorkruis 300 kilometer lang het platte groene land, zie weides en bossen, maar zelden iets van de Oostzee. Er is een constant gebrek aan prikkels die reizen zo aantrekkelijk maakt. Een saaie omgeving kortom, enkel de oude windmolens van Angla en de vette burcht van Kuressaare weten het gemoed te raken, maar dat was het dan ook. Dus dan maar terug naar het vasteland, op naar Haapsalu. Veel beter. Een leuke kleine stad met Scandinavische flair, gekleurde houten huizen, een gemoedelijk centrum met een oeroude burcht en een prachtig geres­ taureerd oud station, dat de Russische tsaar 110 jaar geleden liet bouwen om comfortabel naar zijn lievelingskuuroord te kunnen reizen. Aan het perron staan zelfs nog drie stoom­ locomotieven te dutten, twee Russische en een Duitse goederentreinlocomotief. In Haapsalu is het goed toeven. Sporen van de Russische bezettingsperiode zijn hier nog amper te zien, Estland is na de onafhankelijk­ heid op een verbazingwekkend snelle manier overgeschakeld op een nieuwe toekomst. Wi-Fi is er bijna overal, er is bijna geen ander land ter wereld dat zich zo heeft overgegeven aan het internet. Litouwen en Letland ontwik­ kelen zich weliswaar langzamer, maar zelfs daar ben ik er verbaasd over wat de Baltische staten sinds 1991 allemaal voor elkaar hebben gekregen. Alles zonder de steunmiljarden van het westen, die bijvoorbeeld in de ex-DDR voor een razendsnelle ontwikkeling en her­ vorming hebben gezorgd. De Baltische landen moesten alle lasten zelf dragen, met als extra uitdaging het wegvallen van de Russische markt. En het dan toch redden. Respect! Nog een dag tot Tallinn. Ik cruise zoals gebruikelijk ontspannen over secundaire Wat een zandstrand, bijna 100 kilometer lang aan de zeezijde van de Koerse Schoorwal. Maar wees voorzichtig: daar waar de wachttoren staat, begint Rusland. Atlantische Oceaan? Helemaal niet. De normaal gesproken zo rustige Oostzee is door een ongebruikelijke zomerstorm in de nacht veranderd in een echte zee.