MotoPlus 2019/03

20 MOTOPLUS eerste test EERSTE TEST DUCATI HYPERMOTARD 950/SP Die laatste zin uit de inleiding mag je in dit geval letterlijk nemen, drie keer zelfs. Het op een na grootste eiland van de ‘Islas Canarias’ mag dan qua omvang redelijk bescheiden zijn, het is wel in het bezit van een heus circuit. En daar staan drie sessies van elk een – jawel! – kwartier op de planning. Die speelkwartiertjes laten echter nog heel even op zich wachten. Net als voorganger Hypermotard 939 komt ook de 950 er name- lijk weer in een standaarduitvoering evenals een sportiever getrimde, ruim vier mille duur- dere SP-variant. Die laatste mag zijn kunstjes op het circuit vertonen, die standaardversie bijt vandaag echter het spits af. Al is eerlijkheidshalve het begrip ‘standaard’ nu niet direct iets dat je met de Hypermotard associeert. Al vanaf de allereerste generatie, de toen nog luchtgekoelde 1100 uit 2007, staat Hypermotard synoniem voor pretletter. Het recept is even simpel als doeltreffend: lepel een dikke V-twin in een supermotard- achtig rijwielgedeelte met lange veerwegen, en je hebt een ongecompliceerd feestbeest in de meest pure zin van het woord. Een behoorlijk succesvol recept ook dat inmid- dels al bijna twaalf jaar standhoudt, na de lucht-/oliegekoelde 1100 en 796 volgden namelijk nog respectievelijk de Hypermotard 821 (2013) en de 939 (2016). De nieuwe 950 tekent dus voor de vierde generatie, zou je denken. Maar dat is niet helemaal het geval; ondanks dat de typenaam anders doet vermoeden is het blok qua cilinder­ inhoud ongewijzigd gebleven, waardoor ook Ducati zelf het nog altijd over de derde generatie Hypermotard heeft. Waarom dan die naamswijziging? Een stukje marketing enerzijds vermoedelijk, anderzijds sluit de naam nu beter aan bij de Multistrada-lijn met daarin de 950. Die staat conceptueel toch wat dichter bij de Hypermotard dan de Panigale 959, waar de typenaam van de voor- gaande 939 door was geïnspireerd. De nieuwe 950 is feitelijk gezien dus een doorontwikkeling en niet een volledig nieuw model. Toch is er her en der flink aan de machine geschaafd, zowel optisch al tech- nisch. De 950 heeft ook weer dat onmisken- bare Hypermotard-DNA in z’n genen (snavel, naar voren aflopende lijnen) waardoor ’ie er op het eerste gezicht niet eens zo heel veel anders uitziet dan zijn voorganger. Kijk echter wat intensiever en je ziet dat er toch wel heel veel veranderd is. Het hele lijnenspel is aan- gepakt, meer open en wat strakker allemaal. Marzocchi-vork voor de standaard­ versie (boven), Öhlins voor de SP. De puike Brembo-reminstallatie is identiek op beide modellen.