MotoPlus 24/2018

HET TEAM ACHTER JEFFREY HERLINGS SPORT DIRK GRÜBEL (TEAMMANAGER, DUITSER) DE HARDSTE WERKER VAN HET HELE RENNERSKWARTIER De Duitser Dirk Grübel werkt vanaf 2002 voor KTM en is sinds 2015 teammanager van het KTM-team waarvoor Jeffrey Herlings rijdt. Tussendoor werkte Grübel enkele jaren bij BMW waar hij de G450X ontwikkelde, wat volgens zijn eigen zeggen geen succes was. Grübel: “Ik werd in 2015 officieel de teammanager bij KTM. Daarvoor deed ik eigenlijk al hetzelfde werk, alleen had toen Stefan Everts in het team de titel ‘teammanager’. Tussen Jeffrey en Stefan heeft het nooit goed geboterd, maar ik heb nooit een probleem met Jeffrey gehad. Hij zorgt altijd voor leven in de brouwerij. Met hem erbij wordt het nooit saai. Ook niet toen hij jonger was. Ik had al vrij snel in de gaten dat Jeffrey iemand is met een enorm sterke eigen wil. Zeg maar gerust eigen­ wijs. Hem vertellen wat hij moet doen werkt niet. Dan gaat hij er meestal tegenin. Als je iets van hem gedaan wil krijgen, doe je een voorstel zodat je hem de keuze laat maken. In negen van de tien gevallen komt het dan wel goed. Jeffrey is veeleisend en zadelt het team op met bergen werk. Tijdens een GP is er al gauw een man of tien voor hem in de weer en op de fabriek wordt er op de race-afdeling constant voor hem gewerkt. De mensen die daar de blokken voor de GP- rijders prepareren zijn er nooit live bij, maar om hen te belonen hebben we ze in septem­ ber allemaal naar Assen laten komen om het kampioenschap mee te kunnen vieren. Dat hebben ze verdiend, want ze leveren uitstekend werk. Omdat Jeffrey zo ontzettend veel inzet aan de dag legt – dat is echt ongekend – doet iedereen in het team extra zijn best. Met een lach, niets is teveel. Iedereen vliegt voor hem, omdat ze weten dat Jeffrey zelf zo ongelooflijk fanatiek met zijn sport bezig is. Jeffrey doet er alles aan om de beste te zijn. En dan liefst nog ietsje beter. Wij van KTM zorgen voor de faciliteiten om dat alle­ maal mogelijk te maken. Jeffrey is eerzuch­ tig, heeft enorm veel talent en is de hardste werker van het hele rennerskwartier. Zo bestaat er geen tweede. In de wintermaanden vindt het testwerk met de motor plaats, ook daarin is hij veel­ eisend. Testen vindt hij prima als er gezocht wordt naar verbetering van de motor. Er moet een duidelijk doel zijn. Als hij op een gegeven moment tevreden is over de motor, wordt er gedurende het jaar niet meer getest. Goed is goed bij Jeffrey. In 2017 maakte hij een valse start in de MXGP. Tijdens de Nations in 2016 debuteerde hij op de 450 en reed meteen de sterren van de hemel. Het ging eigenlijk allemaal veel te gemakkelijk. Tijdens de voorjaarswedstrijd in Ottobiano waren bij de concurrenten de messen geslepen. Het leek of iedereen hem een lesje wilde leren. Door de handblessure die hij daar opliep verscheen hij verre van fit op de eerste GP in Qatar. Een normaal mens had daar niet eens gereden, zo dik was die hand. Ik kon amper geloven dat hij het stuur vast kon houden. Maar de wil om te rijden wint het bij Jeffrey altijd van de pijn. Ook dat maakt hem tot een uniek persoon. Toch heeft hij de MXGP aanvankelijk onderschat. Hij kon bijvoorbeeld niet goed starten, maar dat was in de MX2 ook niet belangrijk. Daar reed hij na enkele ronden toch wel op kop. Maar in de MXGP was die start wel heel belangrijk. Even leek alles tegen te zitten en hij kwam in een diep dal terecht, maar kroop er gelukkig ook zelf weer uit. Zoals hij altijd alles zelf doet. Dat maakt hem ook zo uniek. En Herlings is een trainingsbeest, wil altijd maar op de motor. Soms moet je hem de motor letterlijk afpakken. ‘Grosse scheisse’ was mijn eerste gedachte toen ik hoorde dat Jeffrey tijdens een training in Berghem zijn sleutelbeen brak. Toen ik hoorde dat er geen complicaties waren, was ik al een stuk geruster. Ik heb tegen Jeffrey gezegd dat hij in Indonesië geen risico mocht nemen. Dat hij daar toch won, wel met een klein beetje risico, was voor het hele team een verras­ sing. En dan die opmerking achteraf naar ons toe: ‘sorry dat ik heb gewonnen’. Wat een kanjer. Maar toen het volgende pro­ bleem. Jeffrey wilde tussen de twee Indone­ sische GP’s op de motor trainen, maar al het materiaal was op transport naar de volgen­ de GP. Bij iedere andere rijder zouden we hebben gezegd ‘sorry, het kan niet’. Maar bij Herlings kom je daar niet mee weg. Na lang zoeken vonden we de enige 450 KTM op het eiland, en daarmee heeft Herlings zich een middag prima vermaakt. Die wedstrijd in Indonesië was trouwens het keerpunt in de titelstrijd. De klap die Jeffrey daar aan de concurrentie uitdeelde voelde als een mokerslag. Tony zag een kans, maar kon die niet grijpen. En kreeg daarna zelf met kleine blessures te maken. Simpel­ weg omdat hij steeds op de limiet, of net eroverheen, moest rijden om Herlings bij te benen. Als Jeffrey’s lichaam het volhoudt en de motivatie zo blijft, dan denk ik dat er de komende jaren geen kruid tegen hem is gewassen. De concurrentie zal veel harder moeten gaan werken om een kans te maken tegen Herlings.” sport MOTOPLUS 117