MotoPlus 2018/20
test + techniek MOTOPLUS 41 MIDDENKLASSE ALLROADS VERGELIJKINGSTEST Je ziet ze bijna nooit, maar toch zijn er in Zweden jaarlijks 5.000 verkeersongelukken met elanden Na de facelift van afgelopen jaar ziet de V-Strom er weer keurig uit – afgezien van de enorme uitlaat. Ook met deze spaakwielen kun je tubeless-banden gebruiken. Het functionele display past bij de V-Strom. Meer info heb je niet nodig. Suzuki V-Strom 1000XT noorden uit. Mikael draait met uitgestrekte vuist symbolisch het gas dicht. Ook dat nog! In Noorwegen mag je maar 80 km/uur. 10 km/ uur te hard kost je 210 euro, 35 km/uur je rijbewijs. Een troost is dat we op de bochtige weggedeelten eindelijk weer eens kunnen schakelen, koppelen, remmen en insturen – motorrijden dus. De Triumph ontpopt zich tot winnaar van dit rustige ritje. De driepitter snort zorgeloos voor zich uit, reageert boterzacht op het gas en geeft de hele motor een bepaalde vorm van verhevenheid. Geen quickshifter? Jam- mer, maar daar kunnen we in dit geval mee leven. Te zachte vering voor? In de Alpen was dat inderdaad goed te voelen, maar bij dit Noorse boemeltempo valt het nauwelijks op. Net zo min als de remmen, die het meest doodse gevoel van de vier hebben. Zetten we de Tiger nu op de strafbank? Nee, integen- deel zelfs. Met deze gematigde setting van een aantal zaken heeft de expat-Brit een heel eigen karakter. Niet rauw, maar heerlijk. Zelfs het feit dat de XCA, ondanks zijn handelbare geometrie, door zijn zware voorpartij eerder kalm en rustig aanvoelt dan heel wendbaar, past in dit beeld. Ironie der techniek: het offroad-georiënteerde 21-inch voorwiel doet de Triumph uitgerekend op de straat goed. De smalle band (90/90-21) staat garant voor makkelijk insturen en levert een positieve bijdrage aan de totale handling. Daar heeft de Suzuki niet van terug. Als enige van het kwartet heeft de robuust ogende XT een 19-inch voorwiel. Daarmee is de Japanner op asfalt zo neutraal als Zweden in de NATO. De Suzuki trekt ont- spannen zijn baan, blinkt uit met de beste remmen en met de enige echte V-twin in deze test. Ongelooflijk eigenlijk hoe het in de basis nog van de TL1000 afstammende motorblok ook na twintig jaar nog zo goed voor de dag komt. Mede door het uitste- kende schakelgedrag, de heel nauwkeurig te doseren koppeling, de zacht pulserende motorloop en de punch vanuit de toerenkel- der lijkt deze krachtbron de eeuwige jeugd te hebben. Daardoor mist ook geen mens verschillende rijmodi op deze machine. Een goede basissetting werkt dus ook zonder gegoochel met een mode-knop. Dat geldt ook voor de Africa Twin. Van de drie beschikbare rijmodi is de ‘Tour’- variant op asfalt altijd de meest geschikte. Met aangename prestaties bij lage toeren, een krachtig middengebied en bovendien een lekker krachtige sound komt de Honda prima voor de dag. Maar een weekje kuren bij de Weightwatchers zou geen kwaad kunnen, want met 256 kilo is de Africa Twin tot 20 kilo zwaar- der dan zijn concurrenten. Kleine troost is dat drie kilo daarvan op >
Made with FlippingBook
RkJQdWJsaXNoZXIy NjAzODY3