MotoPlus 2018/18

sport MOTOPLUS 83 YAMAHA R3 CUP SPORT De Yamaha R3 Cup biedt talentvolle coureurs de mogelijkheid door te stro- men naar onder meer het Supersport 300-wereldkampioenschap. Een kans die dit jaar ten deel viel aan Joep Overbeeke (links) en Dennis Koopman. Wij spraken beide coureurs in Assen over de stap van een nationaal kampioenschap naar het internationale strijdtoneel. Want is het een groot verschil? “We rijden op zich met dezelfde machine, alleen is hij iets anders gekieteld”, legt Dennis uit. “Daar- in zit dan ook niet het grootste verschil. Dat zit hem vooral in de professionaliteit waarmee alles nu gebeurt en de strijd op de baan. Reden we vorig jaar een keer met een kopgroep van zeven man, nu zijn het er wel vijftien tot twintig. Met 36 vaste deelnemers heb je het dus over de helft van alle coureurs. Dat is wel even wennen. Daarnaast is de rijstijl ook anders. Dit is echt close racing. Iedere bocht is er wel iemand die je voorbij wil steken. Dat was vorig jaar wel anders.” Om beide coureurs een zo goed moge- lijke kans te geven in de Supersport 300, zorgt Yamaha voor een zeer professio- nele begeleiding. Van racetraining tot mediatraining en alles dat ertussenin zit. Joep: “Ja, dit is wel wat anders. Vorig jaar zette ik de motor nog zelf onder de tent en sprak ik bij het lopen naar de camper met m’n vader over wat ik voelde. Nu stap ik af en word ik meteen door het team opgevangen voor een uitgebreide evaluatie. Daarbij kunnen we veel dieper inzoomen op kleine zaken die op dit niveau juist het verschil maken.” Doel van al die gesprekken is nog beter worden in racen. “Wij snappen natuurlijk ook wel dat dit echt een unieke kans is en dat we die met beide handen moeten aangrijpen”, aldus Dennis. “Uiteraard moeten we daarbij ook realistisch blijven. Dit is een heel moeilijke weg om te bewandelen, al is hij iets makkelijker dan van de Moto3 doorstromen naar de MotoGP. Wat ons doel is? Onder de vlag van Yamaha doorgroeien naar de World Superbike natuurlijk. En als het kan, de 24 Uur van Le Mans of de 8 Uur van Suzuka rijden!” YAMAHA bLUcRU reu die jaagt op een loops teefje, bizar om weer eens te ervaren hoeveel dit scheelt bij motoren met niet heel veel vermogen. In de zesde ronde, bij het uitkomen van de Strubben, valt m’n R3 ineens stil. Ongun- stig, omdat ik nog in de leerfase zit en elke ronde harder ga. Het gevolg is dat ik weer de proefstart mis. Later blijkt dat de benzine op was! Hoewel de motor met de normale hoeveelheid was bijgevuld – vier liter – ligt het verbruik bij mij een stuk hoger dan bij de andere coureurs. Nu ben ik met mijn 1.87 meter en ‘dik’ 75 kilo natuurlijk ook een reus voor deze junior-klasse. Iets dat een terug- kerend thema blijkt. Vooral omdat direct na de kwalificatie zo’n racende embryo glunde- rend naar me toe komt met de tekst: “Super bedankt voor de fantastische slipstream! Jij slaat echt een goed gat in de lucht!” Je zou ze toch wat... De mannen vooraan rijden 1.57 en opvallend is dat gastrijder Vasco van der Valk dankzij een slimme slipstream de pole pakt. Knap! Ik sta met een 18e plaats op de zesde startrij. Zondag is racedag en voor vol- gepakte tribunes staan we daar, mijn start is prima en tot aan de langzame Strubben win ik enkele plaatsen. Dan draaien we de lange Veenslang op, ik kom uitstekend op gang, rij rond de 13e plaats en begraaf mijn voorband in het achterwiel van m’n voorligger. Net als ik denk dat ik misschien meekan met de snelle groep, steekt een hele kudde me voor- bij, om vervolgens mijn pad bij het ingaan van de Ruskenhoek te blokkeren. Ze remmen de machines te ver af. Als het een tweede keer gebeurt, ontstaat er al een breuk in het veld. Die blijkt groot genoeg om de kopgroep nooit meer in te kunnen halen. We beleven wat je in de MotoGP-interviews altijd hoort: dat een goede kwalificatie cruciaal is om meteen met de kopgroep mee te kunnen. Met Luuk Sup en Luuk de Ruiter gaat m’n strijd door. Middels hard remmen prik ik de R3 voorbij en zij komen uit de windzuiging voorbij. Slecht voor je bloeddruk! Die harde remacties trekken een wissel op de voor- rem, want de laatste paar ronden raakt het frictiemateriaal oververhit. De remdruk blijft goed, maar de fading zorgt dat ik bij inhaalacties de machine net niet op de apex afgeremd krijg en dus komen de jonge- heren direct achterlangs gestoken. Ik word vijftiende. Hoewel dat resultaat me niet zo aanspreekt, was het racen, trekken en duwen, inhalen en slipstreamen wel waan- zinnig gaaf! Eigenlijk zou iedereen die gaat racen eerst een seizoen in een dergelijke lichtgewicht klasse moeten rijden, want hier leer je zó veel van. De race wordt gewonnen door Jeffrey Buijs, gevolgd door klasse- mentsleider Finn de Bruin op plek twee en Joep Overbeeke als de nummer drie. Al napratend over de wedstrijd luidt de con- clusie dat er een prachtig kampioenschap is opgezet, precies de juiste tussenstap naar het wereldtoneel. < Over 25 minuten kwalificeren? Toch maar eens vragen waar de wielen met nieuwe banden blijven.