MotoPlus 2018/12

36 MOTOPLUS test + techniek VERGELIJKINGSTEST MIDDENKLASSE NAKEDS relatief hoog, de voetsteunen staan ver naar achteren en het stuur laag – dat zorgt voor een goed gevoel over het voorwiel, beter nog dan bij de 790 Duke. En het is zeker niet oncomfortabel. De stugge standaard setting van de vering sluit er mooi op aan. De rem- men hebben een lekkere bite, de assistentie- systemen zijn goed en de rijmodi goed gekozen. Alleen de inmiddels wat op leeftijd zijnde Pirelli Diablo Rosso’s, die in koude staat en op nat wegdek niet heel erg over- tuigen, horen niet meer tot het A-segment. Deze banden hebben temperatuur nodig en hebben nadrukkelijk de neiging zich op te richten bij remmen. Het is meteen ook de enige zichtbare invloed van de boekhouder bij de Street Triple R. De 765cc-driecilinder is in R-specificatie verrassend potent. Hij is volgens fabrieksop- gave 5 pk sterker dan de basis-S, die tijdens de test van afgelopen jaar motorisch in het middenveld eindigde. Op de vermogensbank overtrof onze testmachine met 123 gemeten Britse paarden de opgave met nog eens 5 pk. Hij loopt zelfs nog door als anderen de zeilen al gestreken hebben en blijft qua vermogen heel dicht in de buurt van de bijna 200 cc grotere Z900. Most astonishing indeed! In het middengebied is de Street Triple R zeker niet de sterkste, maar het lage gewicht, de niet te lange overbrenging en het driecilin- der-karakter weten dat op de weg goed te verbloemen. Daarnaast gooit de driepitter zijn bekende sterke punten in de strijd op het testonderdeel motorblok: nauwelijks waarneembare lastwisselreacties, op en boven het niveau van de beste Japanners, gentleman gasaanname, fijner nog dan de Z900 en minder hard dan de 790 Duke, en dan zijn er nog de zijdezachte draai-eigen- schappen over het gehele toerenbereik. En dan is er ook nog die boterzacht scha- kelende versnellingsbak, die eigenlijk niet onderdoet voor de uitstekende quickshifter/ blipper van de KTM, het lage verbruik en de dankzij de grote tank uitmuntende actie- radius. De verrassend slagvaardige Street Triple R slaagt er met andere middelen in om de Duke als het gaat om rijpret goed partij te bieden, ook al verschillen ze beide enorm van karakter, en dat op een heel gedegen wijze, zonder dat het ook maar een moment een saaie belevenis wordt. Anders gezegd: een uitgebalanceerd geheel met een toerenhongerig motorblok, speelse stuureigenschappen en een bomvol elektro- nicapakket. Onder de streep is het dus wit voor oranje, met de andere motoren daar redelijk vlak achter. Resteert ons nog één ding te zeggen: de duim omhoog voor dit bonte gezelschap! < HET VERDICT: WIT VÓÓR ORANJE VÓÓR GROEN. GRIJS IS ER GEEN ÉÉN Wit: Street Triple R In deze verfijnde R-variant nestelt de Street Triple zich verdiend aan kop. Sportief-stugge vering, licht, enorm gecultiveerde driepitter met een lekkere punch bovenin, nuttige elektronica en keurig afgewerkt. Oranje: Duke 790 De beste motorfiets in de midden- klasse? Als het om jeugdige speelsheid gaat, zeker. Vederlichte handling, karaktervol motor- blok, game-changing elektronica. Slechts nipt verslagen. Groen: Z900 Mag het een beetje meer zijn? De Kawasaki doet overal een schep bovenop en presteert daarmee uitstekend. Qua vering kan zelfs de Triumph hem niet naar de kroon steken. Prijs-kwaliteitwinnaar. Rood: GSX-S750 Afgezien van het motorblok doet de Suzuki alles goed. Ons voorstel: neem het oude GSX-R750-blok, zorg voor Euro4-homologatie, stop het ongewijzigd in de S, zorg voor een korte overbrenging en geniet van de testzege. Geel: Monster 821 Wat motorprestaties en vering betreft biedt de concurrentie meer, zeker als je ook nog eens naar de prijs kijkt. Maar de Monster neemt opnieuw de charme-medaille mee naar huis. En terecht. Blauw: MT-09 SP Of de MT met meer kilometers op de klok ook meer paardenkrachten had meegebracht? Hoe dan ook: wat de vering betreft brengt het goud de SP ver naar voren. Zwakke punten: lastwisselreacties, versnellingsbak en alledaags gebruiksgemak. 1 2 3 4 5 6 MOTOPLUS CONCLUSIE