MotoPlus 2018/10

VERGELIJKINGSTEST OUD – NIEUW: DUCATI MONSTER Modern en mooi? De Monster 797 is inmiddels de enige Monster zonder TFT- display. Het LCD-scherm doet wat ouder- wets aan. Sinds 2008 en de presentatie van de 696 is er de nieuwe ovale, platte kop- lamp. De huidige 797 heeft ook LED- dagrijverlichting. Het standaard dashboard oogt spartaans en heeft niet eens een toerenteller. Die werd door veel eigenaren achteraf geplaatst. De ronde koplamp sierde 15 jaar het traditionele Monster-gezicht. Tot op de dag van vandaag synoniem voor een traditionele roadster. OUD: Ducati Monster M900 NIEUW: Ducati Monster 797 1993 1994 2001 Ducati Monster 900 De oer-Monster: het frame stamt oorspron- kelijk uit de 851/888 superbike-familie, het motorblok uit de Supersport 900 SS en de Showa-voorvork uit de 750 SS; Boge- achterschokdemper met beugel-linksysteem, heerlijk design. Technische gegevens: tweecilinder 90° V-motor, 904 cc, 56 kW (76 pk) bij 7.000 tpm, 77 Nm bij 6.500 tpm, wielbasis 1.430 mm, naloop 103 mm, Vmax 201 km/uur, gewicht 199 kg. Ducati Monster S4 Voor het eerst is een Monster voorzien van een vloeistofgekoeld 4-kleps motorblok. En wat voor een: het is de V-twin van de legenda- rische 916. Het frame komt van de sportieve ST4 toermachine. In 2004 kreeg de S4 een prachtige enkelzijdige swingarm. Technische gegevens: tweecilinder 90° V-motor, 916 cc, 74 kW (101 pk) bij 8.800 tpm, 92 Nm bij 7.000 tpm, wielbasis 1.440 mm, naloop 100 mm, Vmax 234 km/uur, gewicht 209 kg. Ducati Monster 600 Wat velen van de aanschaf van een M900 weerhield? De prijs. Daarom volgde in 1994 de 600, die als twee druppels water op de zware Monster leek. Marzocchi-voorvork, enkele remschijf voor, levendig motorblok, goed totaalpakket. Technische gegevens: tweecilinder 90° V-motor, 583 cc, 39 kW (53 pk) bij 8.250 tpm, 50 Nm bij 6.000 tpm, wielbasis 1.430 mm, naloop 104 mm, Vmax 170 km/uur, gewicht 187 kg. Over 25 jaar is het maatschap- pelijk leven waarschijnlijk enorm veranderd. Dan lachen we waarschijnlijk kostelijk om onze huidige smartphone-displays van het formaat baksteen. Of over motorfietsen met een verbrandingsmotor. Niets aan! Over 25 jaar strooit de Ducati Monster misschien geen aanstekelijke V-twin-beat meer over ’s werelds wegen, maar schiet hij misschien wel aangedreven door een koppelsterke elektrische krachtbron richting de eerst- volgende bocht. Een nachtmerrie voor alle Monster-fans? Zeker niet! Uiteindelijk belichaamde deze machine zijn groteske naam ook in de afgelopen 25 jaar nooit echt in serieuze mate. Toen Ducati de Monster in 1993 presenteerde, kon niemand bevroeden dat dit model in de jaren die volgden het voortbestaan van de Italiaanse fabrikant veiligstelde. Zeker gezien het feit dat de Monster in de basis teruggreep op het destijds al bestaande gamma van Ducati. Toen designer Miguel Galluzzi destijds rond het frame van de 851 superbike een puristische roadster ontwierp, viel dat dusdanig bij toenmalig Cagiva-eigenaar Castiglioni in de smaak, dat hij opdracht gaf om op deze basis een minimalistische en prijstechnisch aantrekkelijke motor te maken. “Naast een zadel, een tank, een motorblok, twee wielen en een stuur, heb je niets anders nodig”, vatte de designer later zijn filosofie samen. De Monster representeerde voortaan niet alleen deze gedachtegang, belangrijker in historisch opzicht is dat het de wegbereider EEN MONSTER KOMT ZELDEN ALLEEN Niemand kwam in de loop der jaren aan het minimalistische design en de 90° V-twin van de Monster. Met lichtere en goedkopere varianten verruimde Ducati met succes de klantenkring. 42 MOTOPLUS test + techniek