MotoPlus 2018/09

28 MOTOPLUS test + techniek VERGELIJKINGSTEST OUD – NIEUW: HONDA AFRICA TWIN Geen woestijn te ver! We houden het bij wat onverharde paden en daar hebben beide Africa Twins geen moeite mee. Eén ding verraden we alvast: met een echte vergelijking tussen de eerste Africa Twin uit 1988 en de huidige Africa Twin in de Adventure Sports-variant zouden we de nieuwe tekort doen en de oude al helemaal. Enerzijds zit er dertig jaar ontwikkelings- vooruitgang tussen beide modellen, wat zich met name manifesteert in de rem- men, ergonomie en het rijwielgedeelte. En aan de andere kant heeft de nieuwe 351 cc meer longinhoud en daaruit voortvloeiend bijna het dubbele aan vermogen en kop- pel (98 tegen 50 pk en 99 tegen 55 Nm). En dan zwijgen we nog maar even over alle elektronische hulpmiddelen aan boord van de nieuwe. Wat de banden betreft profiteert het oude model wel van de vooruitgang, want om de goudkleurige aluminium velgen zitten moderne Dunlop TKC70’s. Daarmee stuurt het ’88-model weliswaar precies en wend- baar door het meest uiteenlopende bochten- werk, maar – en dat zal niemand verbazen – zodra het tempo wat omhoog gaat, heeft de 650 geen schijn van kans tegen de nieuwe. Dat ligt niet zozeer aan het motorblok, want ook met 50 pk valt de bovengrens van het mogelijke licht naar boven te verleggen. De twin van onze testmotor met ruim 78.000 kilometer levenservaring trilt, in tegen- stelling tot de testen uit die tijd, over het gehele toerenbereik, maar voelt tegelijker- tijd lekker levendig en toerenhongerig aan. In combinatie met de voor Honda ken- merkende licht werkende en nauwkeurige vijfversnellingsbak heb je maar zelden het gevoel dat je vermogen tekort komt, behal- ve bij een inhaalactie bergop misschien. De vering met lange veerwegen en tamelijk zachte basis-settings geeft weliswaar weinig feedback en zorgt voor redelijk wat bewe- ging in de motor, maar geeft tegelijkertijd een haast rustgevend gevoel, alsof je in Abrahams schoot zit. En het zitten zelf nog veel meer. Net als bij veel andere Oud-Nieuw- vergelijkingen zijn het ook nu de remmen die de enorme ontwikkelingsstappen genadeloos onderstrepen. In testen uit 1988 werd weliswaar de remwerking van de Africa Twin geprezen, maar dat zouden we gezien de huidige maatstaven zeker niet meer doen. In het directe vergelijk is de beno- digde handkracht gevoelsmatig een zelfde factor hoger als de remwerking minder is. Maar geen probleem: in die wetenschap begin je eerder te remmen en dan komt alles alsnog goed. Het tweede punt waaraan je de leeftijd van de RD03 herkent, is de ergonomie. Alhoe- wel het zadel 830 millimeter hoog is, zit je achter het hoge stuur ook door de hoog en breed bouwende benzinetank gevoels- matig boven de achteras en ‘in’ de motor. Dat zorgt in combinatie met de ver naar voren geplaatste voetsteunen voor een passieve en starre zithouding. Maar staand rijden, zoals een enduro-rijder bij voor- keur doet, gaat daarentegen prima met dit arrangement. De populariteit van de Africa Twin eind jaren tachtig valt goed te verklaren als je naar de concurrenten van die tijd kijkt. Naast diverse eencilinders, waaronder de Yamaha XT600 Ténéré, de Kawasaki KLR600E en de Honda XL600M, had je de keuze uit tweecilinders als de Transalp uit hetzelfde huis en de BMW R80/100GS. Naast de BMW’s en de exotische Cagiva Elephant 750 combineerde de RD03 het vermogen en motorcomfort van een twin met behoorlijk serieuze offroad-kwaliteiten, iets waar in feite twee jaar eerder al op vooruitgelopen werd met de winst van de optisch sterk op de Africa Twin lijkende NXR750 in de Dakar-rally. Ons fotomodel in deze test komt, zoals de kenners misschien al aan de rechthoekige koplamp zullen herkennen, uit Zwitserland en is een echte zeldzaam- heid onder de zeldzamen. Hoeveel van deze varianten er gemaakt zijn, weten ze ook bij Honda niet, aangezien de verschillende >