MotoPlus 2018/07

eerste test MOTOPLUS 29 De wielbasis is met 1.514 millimeter liefst 69 millimeter langer en de 1100 is daarnaast 50 millimeter breder, heeft een 43 millimeter breder en 20 millimeter hoger zadel (810 mm) en een druppelvormige tank waar met 15 liter exact 1,5 liter meer benzine in gaat dan in de tank van de 800. En uiteraard ook een stukje zwaarder: in het geval van de 1100 Special 25 rijklare kilo’s extra vergeleken met de ver- trekklaar 186 kilo wegende Scrambler Icon. Zo volwassen als de Scrambler 1100 is uitgerust en oogt, zo volwassen voelt de Ducati ook aan in de eerste meters door Lissabon, waar het even glibberen en glijden is op natte kinderkopjes en tramrails. Dat komt in de eerste plaats door het als een bezem- steel zo brede stuur, maar zeker ook door het imponerende geluid dat de twee aan weers- zijden van het kontje (waaronder trouwens een demontabel aluminium subframe schuil- gaat om customizen te vergemakkelijken) geplaatste standaard vuurmonden uitstoten. Heerlijk donker en stevig, maar niet irriterend, bij een speelse draai aan het gas, en aansteke- Weinig plastic en veel fraaie aluminium onderdelen op de hoogwaardig afgewerkte Scrambler 1100. lijk brabbelend bij dichtdraaien van het gas. Absoluut sfeerverhogend… De zit zelf is van het kaliber ‘total control’ en heel licht voorover met het brede stuur stevig in de knuisten gevat, het achterwerk comfortabel in het brede en goed gepolsterde zadel gedrukt en de voeten op de redelijk hoog maar zeker niet op een oncomfortabele positie geplaatste voetsteunen. Ontspannen actief, laten we het zo noemen. Het zicht op het dashboard is uitstekend en ook dat is een visueel pareltje, met een grote (en ietwat drukke) ronde klok met in de buitenring alle controlelampjes en daarbin- nen alle verdere informatie, op de snelheid en de ingeschakelde versnelling na. Die lees je af in een tweede LCD-scherm, dat op speelse wijze horizontaal in de ronde klok steekt. Erg fraai! De bediening van het menu via de linker stuurhelft is echter minder intuïtief dan we van veel andere motoren gewend zijn, zal een kwestie van wennen zijn. De in een ruime boog om het dashboard lopende remleiding is ook even wennen, maar past natuurlijk wel mooi bij de knipoog naar vroeger. Wat in die eerste paar kilometers ook opvalt, is de heerlijke gasrespons van de 1100. Niks geen hikjes of aan/uit-gedrag, maar lekker vloeiend. Prima voor elkaar! En ook de koppe- ling laat zich verheugend licht bedienen, wel zo prettig in druk stadsverkeer. Rem- en kop- pelingshendel zijn trouwens keurig instelbaar. Via wat lussen door de stad voert de testroute al snel over de karakteristieke ‘Ponte 25 de Abril’-brug over de Taag, die overigens werd gebouwd door hetzelfde bedrijf dat ook de nog bekendere en sterk gelijkende ‘San Francisco- Oakland Bay Bridge’ in Amerika bouwde. Het is hier niet alleen genieten van een magnifiek uitzicht, maar ook van de heerlijke soepele L-twin in het vooronder van de Scrambler. Vanaf pakweg 3.500 toeren is er al een flinke schep koppel beschikbaar en tussen 4.500 en 6.500 rijd je continu op of rond het maximum koppel, wat maakt dat je de Ducati eigenlijk schakellui kunt rijden. Veel verder doorhalen heeft niet veel zin, aangezien de twin niet over een noemenswaardig eindschot beschikt. Hoeft ook niet en de 14 ontbrekende pk’s ten opzichte van de vroegere Monster 1100 mis je eigenlijk ook geen moment, lekker surfen op die goed gevulde koppelgolf is waar het in het zadel van de Scrambler om draait. En dat doen we over een stuk snelweg richting het ten zuiden van Lissabon gelegen ‘Parque Natural da Arrábida, waar een paar uit- dagende stuurwegen langs de kust wachten. Bij snelwegsnelheden, waarbij het blok zo’n 4.000 à 5.000 toeren draait, zijn wel vibraties in de voetsteunen, het stuur en de achterkant van de tank voelbaar. Die zou je als ‘karakter’ onder het tapijt kunnen vegen, maar helemaal negeren lukt op de snelweg niet. Pas als we die verruilen voor de kleinere wegen rich- ting de kust, verdwijnen de trillingen naar de achtergrond. Die wegen slaan we, beschenen door een aangenaam voorjaarszonnetje, met bovengemiddeld enthousiasme in. Maar door de dicht op de weg staande bomen is het >