MotoPlus 2018/04

KAWASAKI H2 SX SE EERSTE TEST ‘De verschillen’ voor een compleet overzicht van beide. De testmachines zijn overigens uitgerust met de mooi op de achterzijde aan- sluitende zijkoffers, maar die zijn standaard voor geen van beide modelvarianten weg- gelegd en staan voor € 850,- op de optielijst. Wel standaard daarentegen zijn onder andere een instelbaar rem- en koppelingshendel evenals haakse ventielen. Beide misschien geen heel zwaarwegende zaken, maar wat mis je ze wanneer ze er niet op zitten. Tijd om op pad te gaan. Het heeft ’s nachts flink gehoosd, de wegen staan nog altijd vol water en de grip is – hoe zeg je dat subtiel – verre van optimaal. Op weg naar het Parque Natural da Arrábida, gelegen op een soort van schiereiland onder Lissabon, maakt de achterzijde dan ook meer dan eens een flink uitstapje wanneer het blok ook maar iets op toeren komt. Dat vraagt duidelijk om wat fine-tuning van de hulpsystemen. De hele bups aan moderne elektronica is aan boord, waarbij onder meer tractiecontrole en ABS nu dankzij de toevoeging van een zes-assige IMU hellingshoek-afhankelijk zijn. Eerst de tractiecontrole maar van standje 1, waarbij de focus vooral ligt op maximale versnelling en er een behoorlijke mate van wielslip wordt toegestaan, naar standje 3, waar het systeem puur op de veiligheid is gericht. En omdat 200 pk en 137,3 newtonmeter koppel onder Standaard is de Ninja H2 SX al een behoor- lijk rijk uitgeruste machine, met onder andere hellingshoek- afhankelijke tractie- controle (meervoudig en uitschakelbaar) en ABS, verschillende power modes, instel- bare motorrem en cruise-control (werkt trouwens super). De 3.000 euro duurdere SE-variant heeft daar- naast nog een aantal extra troeven achter de hand, hiernaast een beknopt overzicht van de verschillen. DE VERSCHILLEN Launch control (KLMC) – • Quickshifter up/down (KQS) – • Dashboard LCD TFT (kleur) LED Cornering Lights – • Remleidingen kunststof metaal Nabewerkte wielen – • 12-Volt aansluiting optioneel • Hoger windscherm optioneel • Middenbok optioneel • Handvatverwarming optioneel • Tankpad optioneel • Wielstriping optioneel • Framebeschermer knieën optioneel • Ninja H2 SX Ninja H2 SX SE De adaptieve bochtenverlichting is exclusief voor de SE, praktisch en ziet er goed uit. Een stalen vakwerksubframe heeft de achterzijde klaargestoomd voor koffers, duopassagier en veel bagage. Hoewel hij beduidend compacter geworden is, ontneemt de nieuwe einddemper enigs- zins het zicht op het fraaie achterwiel. Op het circuit van Estoril werd onder meer de launch control getest. Powerrrrr! dergelijke omstandigheden wat veel van het goede zijn, gaat de power mode van F (full) naar L (low), waarbij er 100 paarden tijdelijk uit de dienst worden genomen. Dat blijkt wat veel van het goede, waardoor er al snel naar de medium modus wordt gewisseld. Met een nog altijd flinke 150 pk gecombineerd met een wat vriendelijkere gasrespons blijkt dat de perfecte modus voor deze omstandigheden. Die gasrespons is overigens onder deellast in alle power modes prima, kent echter wel een licht aan/uit-effect (grotendeels toe te schrij- ven aan de Euro4-eisen trouwens), met name wanneer je het gas volledig sluit. Niet dat het de boel heel erg verstoort, maar subtiel is het ook niet. De omstandigheden blijven – voor een grote sporttoermachine als deze – de rest van de dag verre van optimaal. Het is welis- waar droog, maar de route loopt voor bijna 80 procent door dorpen en steden, waar de conceptuele nadelen van een dergelijk grote motorfiets juist extra opvallen. Zoals het gewicht (260 kg) en de handling op lage snel- heid. En op de 20 procent van de route die zich wel leent voor sportief stuurwerk is het zo stervensdruk dat vooral de rem overuren draait, en niet zoals gewild de supercharger. Eigenlijk kon de SX enkel op een stuk snelweg, waar ’ie met een snelheid van ver boven de tweehonderd ondanks de aanwezigheid van koffers prima stabiel bleek, kortstondig laten zien wat ’ie in z’n mars heeft. Gelukkig komt een dag later de herkansing, die met beide handen wordt aan- gegrepen. Er staat een handling-test op het circuit van Estoril op het programma, maar al op de weg erheen maakt het betere halleluja- gevoel zich van me meester. Lange, snelle bochten, goed asfalt; een betere habitat voor de H2 SX kun je je niet wensen. De redelijk sportieve maar nog altijd comfortabele zit- positie bijvoorbeeld betaalt zich hier helemaal uit. Onder meer omdat er wat minder druk op de polsen rust door de hogere snelheid. Stabiel als lopend op rails rondt ’ie de snelle doorlopers, maar ook met wat krappere bochten weet de viercilinder prima raad, wat deels toe te schrijven zou kunnen zijn aan het feit dat de koffers in het hotel zijn achterge- bleven. Vooral echter zijn het de spaarzame rechte stukken die de wenkbrauwen doen fronsen. Het blok, dat al vanaf het bodem- toerental probleemloos oppakt, rolt onderin al flink met z’n spierballen, maar wat er vanaf zevenduizend toeren gebeurt, overtreft werkelijk elke verwachting. Goeie genade, wat een sloper. Die maar door blijft gaan ook nog. Vermogen dat afvlakt of zelfs inzakt voor het maximum toerental van 12.000 tpm? Vergeet het maar, de viercilinder schiet, luid aange- eerste test MOTOPLUS 17 >