MotoPlus 2018/01

68 MOTOPLUS reizen andere steile bergkam omhoog. Het meeste stapvoets, omdat de ondergrond ofwel te steil ofwel te onregelmatig is, maar over een aantal vlakke stukken denderen we in een heerlijke galop. Slechts één pk, maar het blijkt toch een ideale manier om optimaal van de ongerepte natuur te genieten, terwijl je er zelf echt onderdeel van bent. Een aanrader voor iedereen. Het eerste wat ik de volgende och- tend doe als ik wakker ben, is uit het raam kijken. Al is het gordijn nog dicht, ik zie de schaduwen van de bomen erachter vervaarlijk op en neer gaan. Geen goed teken, de wind is niet gaan liggen. We zullen hem weer moeten trotseren. We beginnen met uitstempelen in Chili om weer de grens naar Argentinië over te steken. Wanneer ik een foto wil maken van het grensbord, kan dat alleen als ik zelf stevig op mijn motor blijf zitten. Afstappen is geen optie. Bij de Argentijnse grens aangekomen zetten we ze zo goed en zo kwaad als het kan uit de wind. Een douaneambtenaar bevestigt Op weg via de Carretera Austral naar het regenwoudgedeelte worden we getrakteerd op fantastische landschappen. dat het vandaag hard waait, maar vertelt ons dat we na zo’n honderd kilometer uit de erg- ste wind zijn. Daar kijk ik naar uit. We hebben nog steeds geluk, want de wind is desondanks goed te doen. Hij blijft echter toenemen en ik rijd voorbij aan de afslag van het tankstation, waarvan we ons niet kunnen permitteren om het te missen. Ik rijd de kiezelberm in om te keren en heb moeite om ondertussen niet door de wind omvergeblazen te worden, als ik zie dat dat precies is wat er met Carli gebeurt. Haar motor wordt omvergeblazen en zij rolt er vanaf. Ik wil haar meteen helpen, maar ik kan mijn motor nergens kwijt waar hij niet zal omwaaien, en dan zouden we nog verder van huis zijn. Dan zie ik de vangrail. Ik ga er snel naartoe en zet de motor er leunend tegenaan. Ondertussen is er een oudere man met een camper gestopt om Carli te helpen. Bij het tankstation nemen we meteen wat te drinken en vanuit het raam zie ik zowaar nog een andere motorrijder op de weg. Hij rijdt erg langzaam en parkeert zijn motor net als ik deed tegen de vangrail om de ergste wind- vlagen te laten passeren. Wat later gaan we weer op weg. Ieder rietje in de wind zou stinkend jaloers zijn op de hevigheid en de overgave waarmee ik zit te trillen op de motor. Alhoewel, trillen is wel een erg groot understatement. Het is veel