MotoPlus 2018/01

66 MOTOPLUS reizen tweede plaats komt. Het stikt letterlijk van de pinguïns en ik kan het niet helpen dat ik het vooral komische vogels vind om te zien. Het bemoste eiland is volledig doorboord met gaten en kuilen: de holen van de zeevogels. Het broedseizoen is net voorbij en het halve eiland is bedekt met jonge, pluizige, grijze pinguïns. De toeristen kunnen een rondje over het eiland maken en moeten zich binnen een met touw afgezet pad bewegen. De pinguïns zelf kunnen het eiland naar believen door- kruisen. De meeste pinguïns trekken zich niets van de bezoekers aan en enkele lijken er zelfs van te genieten, nemen de ene pose na de andere aan voor de talloze camera’s. Volgende stop is Puerto Natales, vlak bij het Parque Nacional Torres del Paine, het mooiste natuurpark van Chili. Dit langste land ter wereld lijkt wel in zijn geheel van natuurparken aan elkaar te hangen. Het één nog mooier dan het ander, het ideale vakan- tieland voor de verstokte natuurliefhebber of wandelaar. Tijdens het ontbijt horen we hem onafgebroken: de zeer krachtig waaiende wind. Gelukkig hebben we vandaag niet 500 kilometer op het programma staan. Deze keer is het slechts een klein stukje om bij de ranche te komen waar we een paardrijrit van zes uur gaan maken, met uitzicht op Torres del Paine. Op de borden staat een maximumsnelheid aangegeven van 70 km per uur en voor het eerst begrijp ik waarom, hou me ook keurig aan de snelheid. Simpelweg omdat ik niet harder durf te rijden. Door de sterke wind voelt het rijden bijna als een continue, onaf- gebroken scherpe bocht, terwijl er nergens een bocht te bekennen is in de kaarsrechte weg. Zolang de wind maar dezelfde kracht en richting houdt, is er niets aan de hand. Helaas is dit niet het geval en worden we geplaagd door flinke rukwinden die de ene keer van links komen en de andere keer van rechts. Er is geen peil op te trekken, en dat maakt het allemaal knap lastig. We zwabberen over de weg als twee Bambi’s die voor het eerst op het ijs staan. Ik kan niet wachten tot het moment dat we onze motoren kunnen inwis- selen voor de paarden en hoop alvast van harte dat morgen de wind is gaan liggen. Ineens vliegt er iets zwarts om mijn oren. Wat is dat? Het blijkt mijn linkerspiegel, die is afgebroken door de tergende wind! Three Carli is met motor en al omvergewaaid door de beruchte Patagonische wind.