MotoPlus 2018/01

reizen MOTOPLUS 65 Het einde van de wereld, oftewel Ushuaia, is compleet anders dan ik me had voorgesteld. Na duizenden kilometers verlaten vlaktes met spaarzame, kleine dorpjes, komen we in de meest zuidelijke stad ter wereld aan, die oogt als een moderne stad. De havenstad, uitvalsbasis voor boottochten naar Antarctica en trektochten door natuurparken, is van alle gemakken voorzien, van een Hard Rock Café en talloze kledingwinkels tot zelfs een boekhandel met Engelstalige boeken aan toe. Duidelijk een geliefde toeristenplek! | Tekst en foto’s: Irene Wouters | Walvissen, dolfijnen en pin- guïns willen we graag zien vanaf een boot naar Antarctica, maar de goedkoopste optie is 7.000 euro per persoon. Helaas nét boven ons budget. In plaats daarvan besluiten Carli en ik om een wandeltocht van zo’n vier uur naar het gletsjermeer Esmeralda te maken. Ondanks dat het januari is, de warmste maand van het jaar in Ushuaia, blijft de ther- mometer onder de tien graden steken. We trekken onze regenpakken over onze kleding aan. Niet voor niets, want tijdens onze tocht ploeteren we door diepe modder, terwijl het weer niet lijkt te kunnen kiezen tussen (mot)regen, sneeuw of hagel, en ze daarom alle drie maar op ons loslaat. Desondanks kunnen we niet anders dan genieten van de ongerepte, woeste omgeving. We verblijven een paar dagen in Ushuaia, met name omdat we wachten op een minder regenachtig en vooral ook minder winderig vertrek. Als het dan eindelijk zover is, heb ik zes lagen kleding aan: thermokleding, trui, bodywarmer, binnenjas, buitenjas en daar nog een regenpak overheen. Ik voel me als een ontploft Michelinpoppetje, maar als we eenmaal de wind trotseren ben ik maar wat blij en had ik geen laagje willen missen. De grensovergang met Chili laat niet lang op zich wachten, deze oversteken kost evenwel de nodige tijd aangezien we in een lange rij moeten aansluiten. Voor de ‘terugweg’ door Patagonië hebben we besloten om de route van Motortrails, een Nederlandse motorreis- organisatie, te volgen. Deze route slingert omhoog langs de Andes en de grens tussen Chili en Argentinië. Het eerste gedeelte leidt ons via een offroad kustroute naar Porvenir in Chili. Het is een heerlijke, wederom ver- laten route, waar je op een grindpad rijdt met de zee twee meter naast je. Zwart-met-witte dolfijnen springen speels op vanuit het water tijdens onze ferry-oversteek van Porvenir naar Punta Arenas. Het lukt mij om ze vast te leggen. Ondertussen roep ik naar Carli, maar het is zo snel voorbij dat ze het compleet heeft gemist. Vanuit Punta Arenas maken we een boottrip naar pinguïn- eiland Maria Magdalena. Dat is even wennen, omdat het puur een toeristische attractie is. Maar dat gezegd hebbende, wel één waar de natuur voorop staat en toerisme op de DE LAATSTE LOODJES >