MotoPlus 2013/02

Harley-Davidson Road King Classic Okay, rijwielgedeelte en remmen zijn voor verbetering vatbaar. Deze koning van de weg kan zich beter laten voor- staan op representeren dan op rege- ren. Maar doet dat dan wel op perfecte wijze. En ook het gevoel onderweg is haast onbetaalbaar. De beat van de V-twin doet de wereld een tik lang- zamer draaien. De beleving aan boord van de Amerikaan is domweg groter. Het is een echte mannenmotor, maar wel een voor esthetici. Moto Guzzi California 1400 Touring Machtig en niet te onderschatten: de nieuwe California is een echt alternatief voor de Harley. Het is de betere toermachine en een modernere motorfiets. Lichter, groter, gunstiger en rijker uitgerust bovendien. Daar komen dan nog een extra stukje power, betere remmen en een veel beter rijwielgedeelte bij. Alleen wat geluid en beleving betreft heeft de Italiaan het nakijken. test + techniek MOTOPLUS 41 om met compleet gestrekte armen te rijden. En om het allemaal nog even lastiger te maken vraagt het USA-zadel lange benen. Het stuur van de California ligt een stuk comfortabeler in de hand. En het diepe zadel is niet minder aangenaam. De zadels van beide machines bieden goede ondersteuning, maar een goed gepolsterde duoplek vind je alleen op de Guzzi. Bij Har- MOTOPLUS CONCLUSIE ley moet je eerst de accessoirecatalogus openslaan en die is stukken dikker dan een doorsnee telefoongids. Of er ook betere veer- elementen in staan? Dat zou niet verkeerd zijn, want de luchtondersteunde Amerikaanse schokbrekers hebben met 76 millimeter veerweg maar weinig reserves. Jammer, want daardoor kun je de 244 kilo aan maximale belading, 42 kilo meer dan bij de Guzzi, niet volledig benutten. Anders dan bij de Electra Glide heeft de 41-millimeter voorvork van de Road King geen cartridge-systeem. En dat merk je, met name aan het nogal lompe aanspreekgedrag. Bij een greep in de rem onder hellingshoek ontstaat er een merkwaardige beweging in de voorpartij. Bovendien vragen die remmen behoorlijk wat handkracht en zijn werking en doseerbaarheid niet meer dan matig. Desondanks volgt er kordate assistentie bij een trap op het enorme achterrempedaal. De ABS-regelintervallen zijn van het grove soort, net als bij BMW twintig jaar terug. Dat het ook anders kan laat andermaal de goedkopere Moto Guzzi zien. Radiaal aan de conventionele telescoopvoorvork gemonteer- de vierzuiger Brembo-remklauwen manen de reiskolos fijngevoelig tot stoppen. En in twij- felgevallen merk je nauwelijks dat het ABS eveneens heel fijngevoelig bijregelt. Prima! Er spreekt méér in het voordeel van de Cali- fornia, een gunstiger verbruik bijvoorbeeld: 1 op 16,7 tegen 1 op 15,4 secundair. Daarnaast zijn rem- en koppelingshendel instelbaar en is er in de vorm van LED-verlichting voor (dagrijlicht) en achter moderne verlichting aan boord. Belangrijk voor kilometervreters: de Guzzi moet iedere 10.000 naar de stal voor een servicebeurt, de Harley iets eerder, na iedere 8.000 kilometer. Desondanks hoeven er bij de Amerikaan geen kleppen te worden gesteld en hoeven de bougies pas na 48.000 kilometer te worden vervangen. Goed, tijd voor de ultieme ‘showdown’ onder het Vrijheidsbeeld. Nee, niet in New York, maar in Saint-Cyr-sur-Mer in Zuid-Frankrijk. De meest authentieke van de twee is zonder twijfel de traditioneel werkende Harley. De beat van het bijna 1,7 liter longinhoud metende aggregaat heeft net even een wat meer ontspannende werking. King of the Road is dus de Road King? Niet helemaal, want in technische zin is de California 1400 de koning van de weg. Het is in bijna ieder opzicht de betere en voelbaar modernere machine. De rijeigenschappen zijn pakkend en bovendien heeft de Moto Guzzi een geheel eigen stijl. Een blijvende waarde! < In de beste V-twin filosofie: er mag gelachen worden met zo’n luxe-cruiser onder je achterste.