Warmdraaien 18 – 2016
Ik was bijna vergeten hoe fris de lucht in de Alpen ‘s morgens vroeg aanvoelt. Als je om een uur of half acht de dauw van de buddyseat hebt geveegd en opstapt, terwijl de zon net boven de besneeuwde bergtoppen uitkiekt, voelt de lucht gewoon tintelend fris aan. Heerlijk.
Afgelopen week mocht ik weer eens genieten van die frisse berglucht. En van de motor natuurlijk. Wat heet: ik tik dit stukje op het zonnige terras van Hotel Croix d’Or et Poste in jet Zwitserse Münster, niet ver van de Nufenenpas, de Gotthard-pas en de bijna magische ‘passen-triangel’ Furka, Grimsel en Susten. Kortom, duizenden bochten om de hoek en in de eerste volle week van september – toen de langzaam afscheid nemende zomer zich gelukkig van de allerbeste kant liet zien – genoten er met mij nog honderden en honderden motorrijders van het heerlijke weer en van de schitterende bergwegen, waarvan je zou zweren dat ze ooit speciaal voor ons motorrijders zijn aangelegd. In de stralende zon tekenen de bergtoppen zich haarscherp af tegen de staalblauwe lucht; het licht is hier zelfs zo fel dat het ingebouwde zonnevizier van mijn Shark Evo-One eigenlijk continu naar beneden is geschoven. En het opklapbare kindeel achterover op de helm vastgeklikt, want wat is er fijner dan lekker ‘open’ rijden in de bergen, aangezien de snelheid eigenlijk toch nooit bizarre vormen aanneemt.
Ik rijd op dit moment mee met de eerste groep van de MotoPlus Alpenmasters 2.0 lezersreis: 23 man en één vrouw sterk genieten we van deze door That Motortours georganiseerde trip, waarin we in zeven dagen een hele rits aan Duitse, Oostenrijkse, Italiaanse en Zwitserse bergpassen onder onze wielen door laten glijden. De animo voor deze lezersreis was zo groot dat ook de tweede groep al snel volgeboekt was, zodat er zelfs ook nog een derde groep van acquit gaat. De drie groepen vertrekken telkens twee dagen na elkaar, zodat de bezetting van de twee hotels in het midden van de toer – waar we twee nachten slapen – steeds doorschuift en ze daar zes dagen achtereen MotoPlus-lezers over de vloer hebben.
Bijna 70 motorrijders genieten op deze manier tijdens deze reis van het motorrijden, want voor het betere stuurwerk en voor het natuurschoon zijn de Alpen echt een paradijs. Waarbij de naam Alpenmasters trouwens niet zomaar is gekozen. Het is namelijk geen reisje voor watjes, want we leggen stevige afstanden af per dag. De wekker gaat steevast om 7.00 uur, dan direct de bagage inpakken en oppakken, ontbijten en nog voor achten rijden de eersten al weg. Om een uurtje of tien later – met niet al te lange stops onderweg – weer bij het volgende hotel aan te komen. In de hectische Italiaanse Dolomieten rijden we een dagtour van ‘slechts’ 264 km en volgens één van de deelnemers ‘voelde dat aan als een rustdag’…
De overige dagen gaat de teller telkens door de 400 km en daar heb je op deze bochtige bergwegen behoorlijk je handen vol aan. Maar iedereen wist waaraan hij begon en de megatour blijkt gewoon een heerlijke uitdaging. Zelfs de verbindingsroutes in het rondje Duitsland-Oostenrijk-Italië-Zwitserland-Duitsland zijn prachtig. Achtereenvolgens passeren we in vijf etappes onder meer de Oberjoch, Hahntenjoch, Timmelsjoch, Sellapas, Passo di Gardena, Passo Pordoi, Stelvio, Umbrail, Ofenpas, Oberalp, Simplon, Nufenen, Grimsel, Susten en Klausenpas, om tot slot via het lieflijke Zwitserse Appenzell de Duitse snelweg weer op te draaien. M’n TomTom draait overuren, de ene kilometer is nog mooier en bochtenrijker dan de andere. De stevige etappes met veel zadel-uren krijgen de brede grijnzen dan ook niet van de gezichten van mijn reisgenoten. Na deze week begrijp ik ook ineens dat dat laatste woord gewoon de verleden tijd is van reisgenieten!
Maar voor wie dit avontuur heeft gemist en nu toch ook kriebels krijgt: we zijn al aan het nadenken over de MotoPlus Alpenmasters 3.0 in 2017…
Eric Bulsink, hoofdredacteur MotoPlus
